Günler,aylar hatta yıllar zamanla geçiyordu.Büyüyordum herşeyin daha fazla farkına varmaya başlamıştım.Küçükken yaşadıgım yeri iyi bir yer sanardım fakat büyüdükçe fark ettim,burda sadece bizi küçük görüp azarlıyorlardı.Şimdi herşeye aklım daha iyi eriyordu,bunun için karşılık verebiliyordum.Demirden ranzanın en üstünde benim yatagım vardı.Ranza arkadaşım Merve'idi.Merve iyi bir kızdı çok incilmişti.Hoş burdaki herkes yıpranmış insanlar zaten ama ailesine çok kırgındı Merve.Gözlerinin önünde bırakmak zorunda kalmıştı ailesi merveyi.Annesi giderken mervenin kulağına "Seni burdan kurtarmaya geleceğime söz veriyorum." Diyerek gitmiş. Merve böyle anlatınca hepimiz üzülüyorduk,çaresizce bekleyişin içinde kendi düşünceleri ile boğuşurken birden bir ses sol taraftan yükselmeye başladı."Ece seni müdüremiz çağırıyor işiniz varmış!" Şaşırdım açıkçası,o çok katı bir insandı.Birşey yapmadıgınız halde sizi suçluyabilirdi."Tamam teşekkür ederim." diyerek kapıya doğru yöneldim. Bu arada duydugunuz gibi adım Ece.Bana bu adı müdüremiz olan Nevin hanım vermişti. İsmimin anlamı kraliçe ve güzel kız demekmiş.Kapısına yaklaşmıştım bile içeri girmeden önce kapının aralıgından bir göz gezdirdim. Bir kadın birde erkek vardı içerde. Anlamamıştım. "Yoksa annem ile babam mı gelmişti? Teyzem? Anneannem? Dedem? Ahh saçmalama onların gelme ihtimali yok." Böyle düşüncelerdeyken derin bir nefes alarak kapıyı tıklattım ve içerden bir ses "Bu ece olmalı içeri gel ececiğim." Dedi. İçeri yöneldim önce kadını baştan aşşağı inceledim sonrada yanındaki erkeği. Müdüremiz Nevin hanım konuşmaya başladı. "Size bahsettigim kız bu Gonca ve Özgür bey." Orda anlamıştım isimleri Gonca ve Özgür'müş ama kimdi bunlar ne için benden bahsetmişti? diye düşünürken Müdüremiz tekrar konuşmaya başladı."İsterseniz eceyle bir tanışın kendinizi tanıtın nasıl fikir?" Bana birşey sormaması yokmuşum gibi davranması beni çıldırtırıyordu. O sırada Gonca hanım şöyle yanıtladı."Elbette neden olmasın Ece'cim merhaba ben Gonca yanımdakide eşim Özgür seninle tanışmak sende eğer bizi seversen seni ailemizin arasına almak istiyoruz." Son cümlesi beynimin içinde yankılandı bir kaç kere sonra sirkildim ve "Tabii" dedim. Tanışmak için bahçeye çıkıyorduk çardaklara oturup birbirimizi tanıtacaktık. Karşıma oturdu ikiside yüzüme bakıyorlardı sevimlilerdi aslında kötü bir yanları yok gibiydi. Bu sefer Özgür bey lafa girdi."Ece'cim sana kendimizden bahsedelim. Ben özgür yaşım 38 kendime ait bir iş yerim var dişçiyim. Bir çocuk sahibi olmayı çok istiyoruz. Fakat sorunlarımızdan dolayı engel olan bir takım şeyler var. Eşim Gonca ile seni evlatlık almaya karar verdik." Diyerek sözünü bitirdi. Kafa salladı ikiside masum bir gülümseme ile benden cevap bekliyorlardı. Fazla bekletmeden "Öncelikle yaklaşımınızı sevdim böyle iyi davrandıgınız için teşekkür ederim. Özgür abi ve Gonca abla. Siz düşünüp karar vermiş beni uygun bulmuşsunuz fazla bir söz hakkımın olduğunu düşünmeyerek evet diyorum." Dediğim an Gonca ablanın gözlerinin içinin parıldadıgını görebiliyordum. Eşine dönerek sıkıca sarıldılar. Galiba ailem oluyordu...
