Konuşmanın ardından sevinçli bir şekilde odama eşyalarımı toplamaya yöneliyordum onlarda işlemleri gerçekleştirmek için müdürenin odasına gidiyorlardı. Bilmiyorum doğrumu yapıyordum? Değişik soruları düşünürken odama varmıştım içeri girdim ve bir o kadar üzgün olan merve aynı zamanda meraklıdırda. Hemen yanıma hızlı adımlarla yürüdü ve "Nolduu hemen bana detaylarıyla anlat istiyorum!" "Önce bir sakin olurmusun mervecim anlatacağım." Diyerek oyaladım bir kaç dakika. Yatagımın başına geldim eşyalarımı topluyordum ki Merve tekrardan bir soru yöneltti "Nereye gidiyorsun? Neden eşyalarını topluyorsun? Ece artık anlatırmısın!" Lafı fazla uzatmadan otutturdum ve anlatmaya başladım. "Merve az önce müdürenin odasına gittigimde beni evlatlık almak isteyen bir aile gelmişti." "Neee! Ne dedin pekala?" "Kabul ettim. Çünkü burda daha fazla durarak kendimi yıpratamam hayallerimi gerçekleştirmem lazım. Şans ilk tefa yüzüme güldü bunu kullanmam gerek." Merve bir kaç dakika tepkisiz kalmayı tercih etti. Sadece yüzü düşmüştü ona sorular sorup bunaltmadan işime devam etmeye başladım. Fazla birşeyim olmadığı için hemen toplamıştım. Kapıya yöneldim işlemleri halletmişlerdi zaten. Merveye döndüm ve "Herşey çok güzel olacak. Sen burdasın diye seni unuttum sanma olurmu?" Merve put kesilmişti anlayamamıştım mutlumu olmuştu yoksa mutsuzmuydu. Sadece kafa sallamayı tercih etti. İç geçirerek yoluma devam ettim. Gonca abla ve Özgür abi kapıda bekliyolardı. Elimdeki çantayı alıp arabanın bagajına koymuşlardı. Bu arabada ne böyle oldukça lükse benziyordu. Hayatımda hiç görmemiştim ama çok büyük bir tepki verip kendimi rezil etmek istemiyordum. Özgür abi soru yöneltti."Nasıl ececim beğendinmi arabamızı?" "Evet çok güzel Özgür abi." Diyerek küçük bir tebessüm ettim ve arabanın içine bindim. Yol boyu sessizdik fazla konuşmadılar. Eve yaklaşıyorduk hissediyordum. Çok fazla güzel evlerin arasından geçiyorduk. Benim yaşayacağım evde mi böyleydi? Soruları düşünürken durduk bi anda. Kafamı sol tarafa çevirdiğimde istemsizce gözlerimin fal taşı gibi açıldığını hissedebiliyordum. Belki herkes için büyük değildir ama benim için tek kelime ile "Harika!" Arabadan indik eve doğru yürüyorduk. Gonca abla çantasından anahtarı çıkararak evin kapısını açıyordu ki evden bir ses "Aaaah geldinizmi!"diyerek bize yöneliyordu. Yardımcılarıydı galiba. Kadın kapıyı açar açmaz önce benim yüzüme,gözlerimin içine baktı ve gözlerinin dolduğunu anlamıştım. Neden böyle bi tepki vermişti ki? Gonca abla beni tanıtmaya başladı."Neslihan hanım bu Ece evlatlık aldığımız yeni kızımız." Masum bir gülümseme ile "Memnun oldum" diyerek elimi uzattım. Karşılık vererek "Memnun oldum." Dedi ve bizi içeri aldı. Beni odama yerleştirmek için üst kata çıkartıyordu. Odam olacaktı ilk tefa kendime özel bir oda..
Odaya gelmiştik kapıyı benim açmamı istedi. Kapıyı açtım. "Aman allahım çok güzel bir oda bu! Tam hayallerimdeki gibi." Diyerek sesli düşündüm. Biraz içeri gittiğimde masamın üzerinde son model telefonlar bilgisayarlar tabletler ve bir çok elektronik alet vardı. Sanki herşey önceden planlanmış gibiydi. Noluyordu? Yardımcımız Neslihan hanım beni tanıyormuydu?...
