12 Minutes [ON HOLD]

VI - Impulse

"There are things you do sometimes, actions that you take by obeying sudden impulses, without stopping for even a fraction of a second to think, and then you spend the rest of your life either lamenting it or thanking yourself for it. They are rare, unique, and perfect moments."  

― Irene Gonzalez Frei

[GAB'S POV]

November 18 20XX 12:16 PM 

I was standing like a fool in front of them as they cling to each other. A wave of emotions came crashing inside of me.

I've never felt this way before, my heart was pounding really fast due to an unknown feeling. The only thing that I'm sure of is... I don't like what I'm seeing.

I couldn't make up what they were talking about so I decided to get closer. Nang tuluyan akong makalapit ay hindi na sila magkayakap pero magkahawak pa rin ang kanilang mga kamay.

"Now it's time for you to let go of my hand."

"I can't..." mahina sagot nung taong nagtanong sakin kanina. Makikitang nahihirapan siya talaga at nagpipigil lang ng luha. "I really can't..."

Hindi ko alam kung anong nangyari sakin pero dali-dali akong lumapit sa kanila. May kung anong nag-uudyok sakin na dapat ko silang paghiwalayin. Kusang gumalaw ang mga kamay ko and the next thing I know hawak ko na ang tig-isang kamay nila.

In my mind I know I'm no longer thinking logically, I know I'm acting base on impulse.

Parehas silang gulat na napatingin sakin.

"If you can't then I will."

Mabilis kong pinaghiwalay ang kamay nilang dalawa. Yes, maybe I'm acting base on my impulse and maybe I'm out of my mind, but somewhere within me I could feel a different force driving me to do this.

"Who are you?"

Tinitigan ko siya bago magsalita. "You don't need to know "

Dali-dali kong hinila palayo si new student sa lugar na iyon.

"Hey! Sino ka ba at saan mo siya dadalhin?!"

Rinig ko ang pagtutol nung kausap ni new student pero hindi ko na siya pinansin. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad.

Hindi na rin niya natuloy ang pagpigil samin dahil sa paglabas ni Mrs. Kang sa faculty. Saglit pa itong nagtatakang napatingin samin.

"Alexis! What's this commotion all about?"

Natahimik naman yung Alexis at hindi na kami sinundan pa. Hindi ko na rin inintinda pa yung pinagusapan nila dahil wala na akong pakialam kung magkakaano sila. Ang mahalaga sakin ngayon mailayo itong kasama ko dito.

[SOMEONE'S POV]

Lunch time.

Ang dapat ay nasa bahay na ko ngayon dahil may pasok pa ako sa trabaho mamaya, pero dahil sa nangyari kanina nandito ako ngayon sa isang park, yung nasa likod ng university... kasama si...

Ano nga bang pangalan nito?

Siya yung basta-basta nalang kung manghila. Siya rin yung pinalabas ni Sir kanina.

Isip, isip, isip, isip.. Hindi ko maalala!

Kaya eto kami walang imikan. Paano ba naman hindi magkakilala pero kung makagawa ng eksena kala mo may relasyon.

Hawak kamay ba naman kami kanina habang palabas ng building. Tapos kilalang tao pala itong kasama ko kaya marami ang nagbubulungan kanina sa mga hallways hanggang sa labas.