On beşinci yaş gününe bir gün kalmıştı.kulağının hemen yanında bulunan, bir çizikten ibaret olan yarası her doğum gününden bir gün önce olduğu gibi yanmaya ve kanamaya başlamıştı.Odasında yatağının üzerinde oturmuş kanamayı durdurmaya çalışıyordu.Odasının kapısı çalındı ve annesinin sesini duydu Korina :
-Korina iyi misin kızım? Yanına gelebilir miyim?
Korina evet der demez annesi içeri resmen dalmıştı ve hızlıca geçip kızının yanına oturdu.Yatağın üstündeki kanlı peçeteleri görünce normal bir şeymiş gibi onlara baktı ardından da kızının yarasına bakmak için yaranın üzerindeki peçeteyi kaldırdı.Çok kan akıyordu , duracak gibi değildi.Sonra annesi konuştu:
-Korina istersen bir doktora gidelim. belki bir şey yapılabilir.
Korina önüne gelen açık kahverengi saçlarını geriye itip cevap verdi:
-Anne her doğum günümde oluyor bu. Yani doktora gitsem bile ne olacak ki?..Biraz duraksadıktan sonra annesine bakıp konuşmaya devam etti.Her doğum günümde bu soruyu soruyorum ve yine soracağım ama aynı cevabı istemiyorum tamam mı? Bu yara nasıl oldu?
Annesinin sanki cevabı biliyor da söylemiyor gibi bir hali vardı.Biraz düşündü bu soru karşısında sonra konuştu:
-İşte sen 3 yaşında-...
Aynı cevabı duyacağını anlayınca Korina devamını kendisi sinirli bir şekilde söyledi:
-Evet! Evet! Ben 3 yaşındaymışım sonra bahçede oynarmışım ve yere düşmüşüm sonra cam parçası kesmişmiş... Hep aynı şeyi söylüyorsun anne! Ben biliyorum öyle olmadı neden bana söylemiyorsunuz?Tamam öyle olsun.Şimdi lütfen odamdan çıkabilir misin anne yalnız kalmak istiyorum.
Annesi Korina ya bakıp konuşmak istedi ama Korina buna izin vermedi:
-Hayır anne lütfen odamda yalnız kalmak istiyorum.
Annesi kızına üzgün gözlerle son kez bakıp odadan çıktı. Korina şimdi odada yalnızdı.Ne yapacağını düşündü yanındaki ilk yardım çantasını açıp kendisi için küçük bir pansuman yapmak istedi ve malzemeleri yatağın üstüne yığdı.ardından bir gazlı bezin üstüne biraz merhem sürdü ve bunu bantlarla tutturdu.Ayağa kalkıp aynadan kendisine baktı.Saçlarıyla biraz üstünü örtmeye çalıştı.İyi yapmıştı da. Giysi dolabını açıp üstünü değiştirdi. sonrada aynanın önünden telefonunu alıp odasından çıktı.Alt kata indi.Annesi ve babası salonda oturuyorlardı . Korina yanlarına gidip konuştu:
-Ben biraz gezmek istiyorum.Dışarı çıkacağım, telefonum yanımda .
Dedi. Annesi ne kadar izin vermese de babası izin verince kendisini evin dışına attı evden çıktığında kocaman bir nefes aldı ve yürümeye başladı.Bir bank görünce gidip oturdu. Aklı yine birçok şeyle meşguldü. Acaba annesi neden ona söylemiyordu.Peki ya babası yani annesinin bildiği bir şeyi doğal olarak babası da biliyordur.Genellikle öyle oluyor.Tamam ama neden hep doğum günlerinden bir gün önce oluyordu ki bu.neden başka bir gün değil hem sadece ailedebir onda vardı abisinde hiç böyle birşey görmemişti acaba evlatlık mıydı? diye düşünürken aklına arkadaşı Vena geldi. Telefonu çıkarıp arkadaşını aradı.Arkadaşını çok seviyordu çünkü onu anlayan tek kişi oydu.telefon hala çalıyordu ama Vena açmadı ve telefon meşgul dedikten sonra bir şey hissetti.Sanki bir kişi onu izliyordu.Arkasına baktı kimse yoktu tam önünü dönünce arkadan bir çıt sesi geldi ve tekrar arkaya bakınca yine bir şey göremedi ve aklına çok parlak bir fikir geldi telefonu arka tarafı görecek şekilde ayarladı ve baktı eğer birisi varsa bunu görebilecekti. Ama uzun bir arada sonra hiç ses yoktu.Tam telefonu indirecekken Ağaçta bir şey fark etti.Bir kuş olmayacak kadar büyük bir şey. bu ancak ağaca tünemiş bir insan olabilirdi.Banktan kalktı ve ağacın altına yürüdü.Yukarı doğru bakıp konuştu:
-Vena sen misin?Beni korkutmaya mı çalışıyorsun? Ahha.. tamam Ares sensin değil mi?
Ares Korina nın ağabeyiydi.Genelde böyle şeyler yapardı.Birden kafasını indirip tekrar yukarı bakmak için kaldırdığında bir çift kırmızı gözle karşılaştı.Ne yapacağını bilemedi.Kalbi çok hızlı atmaya başlamıştı.Yarası sızlamaya başladı ve sonra korkudan geri geri adım atınca bir taşa takılıp düştü.Başını yere sert bir şekilde çarpınca bayıldı...
Uyandığında kendini evinin salonunda buldu.Ve karşısında tam 5 çift göz vardı.Biri annesi biri babası biri abisi biri Vena ve biride ... Bu kişiyi tanıyordu bu oydu...
