Ik neem de krant in mijn handen en ga naar p.9, waar het artikel op zou moeten staan. Wanneer ik de bladzijde open staat mijn hart stil. Mijn ogen blijven gericht op de foto. Ik beweeg niet, dat gaat niet, ik denk niet en ik vergeet te ademen. Ik kan enkel naar de foto kijken.
Zo blijf ik een poosje staan. Als ik eindelijk weer een beetje normaal kan ademen bekijk ik de foto nog eens goed; zijn zwarte haar, netjes naar achter gekamd, strakke kaaklijn, groene doordringende ogen. Het is enkel een paspoort fototje, maar het is zeker weten míjn vader.
De titel en illustratie mogen niet bij elkaar passen, het kan niet. Ik kan dan weer wet helderder nadenken, maar mijn ogen blijven gericht op mijn vaders gezicht, en de krantenkop die luid als volgt: spion van de noordelijke onder trein gesprongen.
Mijn vader is dood, en ik weet niet of ik vreugde op verdriet moet voelen.
Ik voel me meer gedrogeerd
Sorry voor het korte hoofdstuk, maar dit stuk schreef heel moeilijk, en ik zal blij zijn moest het gepubliceerd zijn. Ook sorry dat het een beetje een clifhanger is, maar nu moet ik echt gaan slapen, ik ben kapot.
Liefs, Thg_hp_pj_lover
Xxxxxxxxxxxxxxxxxx
JE LEEST
WILLOW
ParanormalWillow is een rijk meisje van 16, de dochter van een weduwnaar. Willow mag zelden buitenkomen en heeft geen sociale contacten. Ze krijgt les van haar vader en is, al blijft ze het ontkennen, verliefd op haar overbuurjongen die met haar probeerd te c...
