Bu bölüm hikayenin son bölümü olması dileği ile yazılıp, duman dinlerken akla gelmiş kelimeler ile yazılmaktadır. İnsanların - hatta ve hatta benim bile- okuyupta bir anlam çıkartamadığı, güzel ama bir o kadar da saçma bir çok şiirle -şairine göre şiir, okuyanlara göre değişir- dolu bir kitap bu.
Bu kitap;
Eski sarışın (yeni kumral), kahverengi gözlü, kibar sesli, iyi kalpli bir kız için yazılmış olup, duygularına karşılık alamayan, alamayacağını daha önceden bilmesine rağmen küçücükte olsa umut ederek vazgeçmeyen ve asla vazgeçmeyecek olan, amatör bile denemeyeck kadar kötü şiir yazdığını düşünen, Edebiyat dersini hiç sevmemesine karşı kitap okumayı seven, en sevdiği ders matematik olan ve basketbol oynamaktan haz duyan kıvır saçlı ela gözlü ayrıca konuşmayı seven bir insana aittir.
En sevdiği şairler Özdemir Asaf ve Turan olup, en sevdiği yazar ise (pazarteaiden beri) Edgar Allan Poe'dir. Ve bu metni bitirirken;
Eğer okuyor ise sevdiğim kıza, dostlarıma ve tabiki bu kitabi okumak için zaman gösterip beni bir nebze de olsa sevindiren sizlere selamlar olsun. Kitap okumayı hiç bırakmayın ve okumuyorsanız da (burada bahsedilen normal kağıttan oluşan mürekkep ile yazılar ve de satın alınan kitaptır) bir an önce başlayın diye tavsiye ettikten sonra da metni bitiriyorum. Sağlıcak ile kalın.
