WATCH OUT! MS. MAN HATER (WHEN THE CASSANOVA MEETS THE MAN HATER)

Chapter 19- BEFORE I LET YOU GO

this is just a short chapter.... hohoho....

guys, i'll update WOMMH every tuesdays and thursdays starting next week ok??

COMMENT

VOTE

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Chapter 17- BEFORE I LET YOU GO

RENZ’s POV

“hindi naman po sino kundi ano.”

Tutok na tutok ako sa tv screen. Nasa bahay ako at tinamad akong pumasok. Ang ganda pa naman ng upo ko sa couch at pagbukas ko ng tv halos mahulog ako sa kinauupuan ko nang makita ko ang mukha niya sa tv.  Ano na naman kaya ang plano nitong rodney villaluz na to?

“ano?? What do you mean?? Nawalan ka ba ng wallet, pera, sasakyan??” pati ako, nagtataka sa mga lumalabas na salita mula kay rodney. Ngumisi lang siya sa host.

“no. Mas mahalaga pa sa anumang bagay ang nawala sa akin. You see, someone stole my heart.” Ay lokong to!! Kailangan binoboradcast sa buong telebisyon ang kaabnormalan? Well, a must see show ito.

“hmmm... sounds interesting rodney. Pwede mo bang ikwento ito sa amin?” kita kong huminga ng malalim si rodney at humarap sa akin.

RODNEY’s POV

 

Tama sila. Dapat kong sagutin to honestly. Humarap ako sa camera na nakatutok sa akin at nagsimulang magsalita.

“noon, im head over heels sa isang babae. Alam ko, sa simula palang alam kong hindi na siya para sa akin, pero pilit kong kinokontra ang lahat. I always gets hurt sa tuwing nakikita ko siyang may kasamang iba. Hindi ko alam na habang umiiyak ako, may isang tao palang pilit na pinupunasan ang mga luha ko. i never realized that someone is there tryingto put smiles on my face. Palagi ko siyang binabalewala. Hanggang sa tuluyan na siyang lumayo sa akin. Noong una, akala ko masaya ako kasi kahit papano masaya na siya pero mali ako. Maling mali. Dahil habang nakikita ko siyang kasama ang taong yun, parang sumisikip ang dibdib ko. parang naiinis ako. Gusto kong manuntok. Doon ko lang narealize na wala pala sa akin ang puso ko. dala parin niya hanggang ngayon at alam kong dala ko rin ang puso niya.” I smiled at the camera and said.

“ms andrea holly mendoza, no matter how many times you denied it, i know the fact that im STILL holding your heart. Hindi ko naman tinapon eh, nawala ko lang and wag kang mag alala nakita ko na at aalagaan ko ito. Mahal kita. Mahal na mahal. At kung kailangan ko pang ipagsigawan sa buong mundo ito, gagawin ko.”

Natapos na ang show at walang barkada ang nag-aantay sa labas ng studio kundi si renz. Nilapitan ko siya pero.

*BOOOGGSSHH!!*

HOLLY’s POV

Kinakabahan ako habang nasa taxi ako. Renz called me earlier at sinabi niyang magkita daw kami sa rooftop ng school. Hindi ko alam kung bakit pero masama ang kutob ko. napanuod niya kaya ang interview ni rodney?? Muntanga naman kasi ee!! Tahimik na ang buhay ko. totoo, siya parin ang mahal ko, pero im trying to love renz. Espesyal si renz sa akin at ayoko siyang masaktan.

“ma’am dito na po tayo.” Masyadong napalalim ang pag iisip ko kaya hindi ko napansin na nandito na pala ako. Inabot ko na sa driver ang bayad at bumaba na ng taxi. I wa standing infront of the gate at kabadong kabado ako. Bukas ang gate kahit gabi na. May night classes kasi dito sa school at may mga estudyante pa.

Naglakad ako at pinakita ko ang id sa guard, pinapasok naman niya ako. Habang papalapit ako sa rooftop, pabilis ng pabilis ang tibok ng puso ko. nasa tapat na ako ng pinto ng rooftop at hindi ko malaman kung aatras ba ako o itutuloy ito.

I release a deep sigh ang opened the door.  Unang bumungad sa akin ang likod ng isang tao. Likod palang niya, napapabilis na niya ang tibok ng puso ko. what more pa kung kaharap ko na siya.

Unti unti siyang lumingon sa akin at nakangiti.

(please play the music ------------------------------à)

Unti unti siyang humakbang sa akin at may inabot na papel.

“rodney, ano to? Asan si renz?” pilit kong luminga linga sa paligid umaasang baka nandito siya. I looked at rodney and he is smiling at me.

“this will explain everything.” May inabot siya sa aking papel na nakatupi. I unfold it at isa pala itong sulat.

Dear holly,

 

I dont know where should i start. Matagal ko nang isinulat ito dahil alam kong darating din ang panahon na ito. Holly, from the moment i step on the floors of EU, ikaw na kaagad ang nakapukaw ng atensyon ko. isang babaeng hindi ko aakalain na magpapatibok at mananakit sa puso ko. i really never intend to make my feelings grow deeper, pero siguro ganun talaga noh, habang lalo kang umiiwas lalo kang nasasaktan. I just found myself falling for you. I tried everything para lang makuha ang atensyon mo. Pati na rin ang pagmamahal mo. Yes, i may succeed kasi naging girlfriend kita pero alam kong kahit na kasama kita, hindi ako ang kasama ng puso mo. Your heart is longing for somebody else and its too painful that even though im with you, your heart is still shouting for his name.

Ang sabi ko sa sarili ko, once he’ll know your worth, i will let you go. I think this is the right time to let you go, holly. While you were reading this letter, i am now on the plane going to a faraway place to move on. Please holly, be happy with him or else babalik ako para hindi na ibalik sa kanya.

 

Before i let you go, i want to say i love you

Renz

 

Tumutulo ang luha ko habang binabasa ko ang sulat ni renz sa akin. I feel his agony. Mahirap pakawalan ang isang taong mahal mo. I feel a warm hug.

“shhh... tama na. Wag ka na umiyak.” Rodney is stroking my back para tumahan.

“ang sama sama kong tao.” Napakasama ko para saktan ang isang mabait na renz.puro sarili ko lang ang inisip ko. i just used him as a rebound. Naramdaman ko ang mainit na palad sa pisngi ko. his thumb keeps on wiping my tears.

“shhh.. wala kang kasalanan ok? Deserve niyang maging masaya at masaya siya na makita kang masaya. Maging happy ka nalang sa kanya.” I know. Tama si rodney doon, pero kasalanan ko talaga. Kung hindi dahil sa akin, hindi sana siya aalis ng bansa para iwasan ako. He could be here loving the rightful one.

“holly, please stop crying. Hindi ko na kayang makita kang umiiyak.” He embraced me again.

It’s really hard to let go of someone important and left a mark in your life.