[อีก 3 วันก่อนวันคริสต์มาส]
ริกะนั่งอยู่ที่โตะและเหม่อมองไปข้างนอกหน้าต่าง ที่สนามชมรมฟุตบอลกำลังเตะบอลกันอย่างสนุกสนาน มีผู้หญิงหลายคนยืนเชียร์อยู่ แต่ดูท่าจะแพ้โรงยิมเพราะมีชมรมบาส พอนึกถึงชมรมบาส ริกะรู้สึกหงุดหงิดถ้าเป็นไปได้เธอไม่อยากจะเจอกับมาซาโตะอีกเลย
~เสียงหมดเวลายามเย็นได้ดังขึ้น📣~
สมาชิกชมรม: คุณนารามิจะกลับรึยังคะ
ริกะ: อ๋อ จะกลับแล้วค่ะ
สมาชิกชมรม: งั้นไว้เจอกันนะคะริกะบอกลาสมาชิกชมรมแล้วทุกคนก็ออกจากห้อง ชมรมต่างๆก็แยกย้านกันกลับแล้ว ชมรมของ
ริกะคือชมรมถ่ายภาพ เวลามีกิจกรรมอะไรชมรมนี้ต้องเป็นตากล้องให้เสมอ สำหรับริกะมันคงง่ายกว่าชมรมประวัติศาสตร์เป็นไหนๆริกะเดินลงมาจากอาคาร และก็มาเจอกับมาซาโตะที่ยืนรออยู่
มาโซโตะ: ริกะซัง! เรื่องเมื่อวานนี้หน่ะผมขอโทษนะ
ริกะ: เลิกยุ่งกับฉันสักที่เถอะคะ
มาโซโตะ: ผมผิดไปแล้ว คนรักกันต้องให้อภัยกันสิ
ริกะ: ฉันไม่ได้รักคุณ ได้โปรดเลิกยุ่งกับฉันเสียที(แล้วริกะก็เดินไป แต่มาซาโตะจับแขนไว้)
มาซาโตะ: อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย คิดว่าตัวเองดีนักรึไง!!ริกะสะบัดแขนออกและตบไปที่หน้าของมาซาโตะเสียงดัง เปี๊ย!!!👋 จนคนที่เดินผ่านไปมาหันมามอง
ริกะ: ฉันไม่ได้คิดว่าตัวเองดีหรอก แค่มีคนแถวนี้คิดว่าตัวเองดีมากเท่านั้นเอง...เราอย่าเจอกันอีกเลยริกะตอบกลับด้วยเสียงนิ้มๆ มาซาโตะทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้น เพราะชีวิตนี้ไม่เคยมีใครว่าตนแบบนี้มาก่อน ผู้คนแถวนั้นต่างรุมดูมาซาโตะและนินทาต่างๆนาๆ
ริกะที่เดินออกมากำลังเดินไปที่หน้าโรงเรียน
ก็เห็นผู้หญิงคนอื่นประมาณ9⃣-🔟คนกำลังรุมดูอะรกันอยู่
YOU ARE READING
7 Days Return Love
Romanceนารามิ ริกะ ถูกชวนให้ไปช่วยจัดวันคริสต์มาสให้เด็กประถม ทำให้เธอได้พบกับ โซระตะ โคจิ เพื่อนสมัยมัธยมต้น ตลอดเวลา 7วันที่ต้องอยู่ด้วยกันทำให้ทั้งสองได้พูดสิ่งที่ไม่ได้พูดเมื่อ 2ปีก่อนออกไป