ตอนที่ 8 คำที่ไม่ได้พูดไป(END)

43 4 1
                                    

เมื่อ 2 ปีก่อน..............
งานปัจฉิมนิเทศโรงเรียนมัธยมต้นเซคุจิ
ณ ทางเดินนอกงาน

โคจิ: นารามิ!!
ริกะ: หะ?
โคจิ: คือว่า...มีเรื่องสำคัญอยากจะบอกน่ะ...
ริกะ: มีอะไรก็ว่ามา ฉันไม่ว่างมาเสียเวลากับนายหรอกนะ
โคจิ: คือว่า...ฉัน...
ริกะ: ฉันทำไม!?
โคจิ: ฉันเอ่อ...ฉัน ไม่มีอะไรหรอกเธอไปเถอะ!
ริกะ: อะไรของนาย!

เด็กสาวเดินออกไปทันทีโดยทิ้งเด็กหนุ่มให้ยืนอยู่
"ถ้าเกิดวันนั้นฉันพูดออกไปจะเป็นยังไงกันนะ"

.
.
.
.
.
.
[วันคริสต์มาสอีฟ]

ตึก! ตึก! เสียงโคจิกำลังเดินลงบรรไดมาข้างล่าง

โคกะ: อ้าวพี่! แต่งตัวจะไปไหนละนั้น?
โคจิ: ไปข้างนอก
โคกะ: หืม อย่าบอกนะว่าไปเดทกับสาวน่ะ😁
โคจิ: คงงั้นละมั่ง...
โคกะ: เอ๋!!! เอาจริงดิผู้หญิงคนนั้นเป็นใครบ้านอยู่ที่ไหนนิสัยฐานะครอบครัว~~~~~~
โคจิ: ไปละ!..
โคกะ: เดี๋ยวสิพี่!!

โคจิเดินออกมาจากบ้านและมุ่งตรงไปยังสถานที่นัดหมาย ในขณะเดียวกันริกะก็กำลังออกไปข้างนอกเช่นกัน ที่หน้าต้นไม้ใหญ่ริกะได้ออกมาเจอกับมิซาโกะ

ริกะ: รุ่นพี่ไม่มีนัดกับใครหรือคะ?
มิซาโกะ: ถ้ามีคงได้ไม่มาเจอริกะจังหรอกนะ แต่...เธอคงอยากอยู่กับเขามากกว่าสินะ
ริกะ: คือว่า...เรื่องนั้น
มิซาโกะ: ก็มันช่วยไม่ได้นี่นะ ไปกันเถอะตรงนั้นมีร้านขนมอร่อยๆด้วยละ
ริกะ: คะ...

ในอีกด้านโคจิได้มาเจอกับอิคุฮะ
โคจิ: ขอโทษที่ให้รอนะครับรุ่นพี่
อิคุฮะ: ไม่เป็นไรหรอกฉันเองก็มาถึงเมื่อไม่นานนี้เอง
โคจิ: อย่างงั้นเหรอครับ...
อิคุฮะ: วันนี้โคจิคุงดูดีจังเลยนะ😊
โคจิ: เอ่อ...รุ่นพี่ก็เหมือนกัน
อิคุฮะ: งั้นไปกันเถอะ
โคจิ: ครับ

ทั้งสองคนเดินเที่ยวไปเรื่อยๆมีคนมากมายออกเดินเที่ยวในยามนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดจนเวลาประมาณหนึ่งทุ่ม จากนั้นหิมะก็เริ่มตกลงมา โคจิและอิคุฮะมายืนอยู่ที่หน้าห้างใหญ่แห่งนอกข้างนอกห้างมีน้ำตกขนาดเล็กประดับอยู่ ถูกติดไฟอย่างสวยงาม

7 Days Return LoveWhere stories live. Discover now