Ile jeszcze tych sekretów?!

#2 Felix!

Parę lat później(2 lata)

Emma

Gdzie on jest, przecież wołałam go od pół godziny
-Felix! Choć do mamusi!
-Idee
No niech to
-Felix ide po Ciebie!
-No mamo przecież idę

Felix

Nie moja wina że, Chloé darła się bym wyszedł na podwórko a ja nie chce
-Felix co się dzieje-powiedziała mama spokojnym głosem przytulając mnie
-No bo Chloe...-przerwała mi
-Wiem. Tata porozmawia z nią. A teraz choć na śniadanie
-Okey
Jak zwykle jadłem przepyszne śniadanie mojej mamy. Czekaj, czekaj. Czy mi się zdaje czy...? No nie! Chloé Bourgieos{jakby co to dobrze napisałam-dop.autorki.} Ona potrawi wkurzyć człowieka.

Emma
I jak ja im powiem?! Cześć Gabriel tak się składa, że chciałeś mieć jednego syna, ale dzisiaj dowiedziałam się, że jestem w ciąży! Więc mamy prawdopodobnie kolejnego syna. A i uwaga. Sam mi go zagwarantowałeś!
Nie no co ja plece! Nie powiem mu tak. A Felix? Nic nie zrozumie. Dzieci w jego wieku nie lubią bobasów. Jeszcze obydwojga będą płakali! Jak ja dam rade z Gabrielem z dwójką dzieci? A właśnie! Ratowanie z nim Paryża. Czekaj. Co?! Musze zająć się dziećmy, domem i dotego ratować Paryż?! Jak to będzie? Na pewno nie dam rady!

Gabriel
Czekaj. Będe znowu ojcem!-wykrzyknąłen na cały mój gabinet. Dobrze, że mamy taki duży dom i nikt nie usłyszał. Znaczy, mam nadzieje że nie usłyszał. Wybiegłem z gabinetu i poszłem do naszej  sypialni.
-O jesteś muszę Ci coś powiedzieć-cała trzęsła się. Przytuliłe ją i w minimalnym stopniu ją uspkoiłem
-Jestem w ciąż. P-praw-wdo-opodobnie to chłopiec. Przepraszam Gabriel.
A za rokiem ukrywał się Felix, który to wszystko słyszał.
-Yy jak to?

Wiem bardzo krótkie ale może będziecie się cieszyli. Jestem chora więc mam o wiele wiele czasu na pisanie dłuższych rozdziałów. Mam nadzieje że pozostawisz coś oo sobie bym wiedziała źe Ci się podoba. Do następnego rozdziału!