Groceries.
Nakatira ako mag-isa sa condo, at walang gustong magdala saakin ng foods kaya kailangan ko magluto para hindi mamatay. Puro Chinese take-out ang nakakain ko kapag tinatamad ako magluto. Hays.
Kaunti lang naman yung ingredients na kailangan ko bilhin, pero ang dami kong nakikitang parang kailangan ko kaya linalagay ko na rin sa basket ko.
Pasta, spaghetti sauce, and a couple of more ingredients here and there. Kunyare professional chef na. Wew. Masarap ka lang magluto. #notetoself
Pagdating ko sa cashier, mayroong isang babae na naghohold ng naaaaaapakahabang linya. Napilitan siyang mag-stay muna sa isang side dahil nakalimutan niya yata wallet niya.
"Miss, may 3PM class ako! Anong oras na? 2:45PM na! Pleeeease. 'Wag niyo akong ihuli! Kukunin ko lang wallet ko sa condo ko. WAIT!" Ang sabi niya, tumatakbo papunta sa labas ng convenience store.
Pumunta ako sa cashier, realizing na ako rin may 3PM class. Nag-abot ako ng 1,000 pesos, and the cashier considered it as her payment. "Eh, pano ka, sir?" tanong niya, napapakamot sa ulo. Babalik ako. I mouthed, since: wala akong boses.
I hurried back sa condo ko, got my stuff, at pumunta na sa 3PM class ko.
YOU ARE READING
adjective ☺ a short love story
רומנטיקה(the third book of the Parts Of Speech Series) "You're attachable." "Wow. Insult ba 'yan?" "It's an adjective."
