Annabel Clarke

2

POV ANN

De volgende dag, word ik wakker gemaakt om 10 uur. 'Mam?' Vraag ik zachtjes. Mijn moeder hangt boven me. 'Lieverd, het is 10 uur' ik mompel een paar scheldwoorden. 'Daarom.. En het is ook zaterdag' ze knikt. 'JaJa, Maar ik heb opgezocht of er een leuke wedstrijd bij voetbal voor je was, en je kan om 12 uur bij de B3 kijken, en om half 2, bij de B1'

Mijn ogen worden groot. 'Heb jij dat voor me gedaan?' Vraag ik. Ze knikt. 'Lieverd, dat heb ik graag voor je over'

Dan bedenk ik me dat Jake vast wel in de B1 of B3 zit..

Ik ben meteen klaarwakker en stap het bed traag uit. Nadat ik mijn hoge spijkerbroek heb aangetrokken, en mijn groene vest, strompel ik de trap af, richting de woonkamer waar ik een krentenbol voor mezelf smeer.

Mijn blonde stijle haar, bind ik in een stevige knot. Twijfelend bekijk ik mezelf. Zie ik er Zo wel leuk genoeg uit? Ik besluit het hier maar mee te doen.

'Ik ga alvast, mam' ze reageert niet. 'Ma-ham' na een aantal seconden zie ik haar de trap afstormen. 'Kus' ik rol grijnzend met mijn ogen en geef haar een kus. 'Doeg' mompel ik nog.

----------

Op het voetbalveld is het heel druk. Overal hoor ik scheidsrechters fluiten en coaches tekeer gaan, als ik door de hekken ben gelopen, dringt de geur van vers gras mijn neus binnen.

De tribunes zitten vol met mensen. Het meidenteam speelt nog. Het staat 1-1 en overal roepen ouders en coaches wat de speelsters moeten doen. Nieuwschierig loop ik dichterbij. Totdat ik de spanning van de ouders voel.

'Nog een kwartier, kom op Robin!' Hoor ik de man naast me roepen.

Op dat moment struikelt een meisje over de voeten van een van de tegenstanders. Ze grijpt naar haar enkel, en kermt het uit. Het meisje wat haar pijn deed, loopt weg.

Asociaal.

'Gaat het, San?' Hoor ik van alle kanten. Maar ze reageert door haar hoofd te schudden. 'Maar scheids, ze kan zo niet doorspelen' zegt de man in een trainingspak.

'Nee Nee.. Maarja.. Jullie zullen toch een wissel moeten vinden.' Aan de overkant staat het team van Jake. De B1, ook toe te kijken.

'Hee!' Hoor ik Jake roepen. De coach draait zich richting Jake. 'Hoi makker.. Ik wil best een praatje met je ma..' 'JaJa.. Ik heb een optie' hoor ik Jake ongeduldig zeggen. Mijn hart maakt een slag teveel. Wat is die sukkel van plan?

Opeens zijn alle ogen op mij gericht.

De coach rent op mij af. 'Kan jij voetballen?' Vraagt hij peinzend. Ik aarzel. 'Ik..' 'Ja dat kan ze' hoor ik Jake weer roepen.

'Wil je het proberen?' Ik knik traag.

'Snel.. Trek je shirt uit.. Sanne die er nu dus uit is, leent haar shirt wel uit' het geblesseerde meisje is lijkbleek, en krijgt net haar shirt over haar hoofd.

'Dankjewel' zeg ik zachtjes tegen het huilende meisje. Ze knikt me toe.

Ik trek het shirt aan.

Ook krijg ik een rokje aangeboden uit de extra spelers tas.

1 minuut later sta ik in het veld.

'Wat is je naam?'

Ik denk na.

'Ann clarke' hij knikt.

'Ann, klaar staan' roept de coach luid. Ik Sta klaar in de positie van het meisje, linksvoor.

De bal wordt over de lijn gespeeld , en naar mij gepast, ik neem hem aan, en geef een voorzet aan een meisje die voor het goal langs snijdt.

Ze ziet dat ik de bal pass en ze zorgt dat ze op de goeie plek Staat. Ze mikt. Ze scoort. Meteen. Door mij.

Een blij gevoel trekt door mijn lichaam. Zo sta je als toeschouwer bij de MB1, en zo speel je met de MB1..

Na de wedstrijd krijg ik allerlei complimentjes, en de coach loopt direct naar me toe. 'Heb jij interesse in.. Ehm.. Voetbal?' Ik knik verrast. 'Mooizo want je bent een goeie aanwinst..' Ik knik opnieuw. 'Uhm.. Dankjewel' de man grijnst. 'Zal ik je naam opschrijven en je e-mailadres? Dan.. Uhm.. Kan ik je bereiken' ik stem direct toe en geef mijn persoonlijke informatie.

Jake rent naar me toe. 'Hee, kom.. Voordat mijn wedstrijd begint wil ik je trakteren op wat drinken' hij pakt mijn hand en sleurt me zonder pardon weg. Gelukkig lijkt het de coach niet te deren. Hij lacht en laat me meesleuren met Jake.

We lopen de warmen, benauwde kantine in. We lopen naar de bar. 'Hallo Jake, heb je een nieuw vriendinnetje?' De barvrouw glimlacht naar me. Ongemakkelijk staat ik naar de grond.

'Nee.. Uhm.. Carine.. Ze.. Speelde vandaag mee met de MB1. En ze deed het super, dus ik trakteer haar op een drankje. Nou.. Ann, wat wil je' ik kijk blozend op.

'Een ice-tea asjeblieft' zeg ik zacht. Jake heeft het gehoord en besteld een sportdrankje en een ice tea. Als ik het drankje in ontvangst krijg, neem ik een grote slok, en mompel daarna een bedankje.

Met zen tweeën lopen we naar het veld. 'Je ziet er leuk uit' merkt Jake op. Ik lach, en twee kuiltjes verschijnen in mijn wangen. 'Jij ook, je ziet er mooi uit in je tenue' hij grijnst. 'Thanks Annabel' ik kijk heem 'boos' aan. 'Asjeblieft Jake.. Noem me gewoon Ann, net als zonet' hij lacht speels. 'Wat anders' ik denk even na. 'Dan ga ik je slaan' hij doet alsof hij nadenkt. 'Okay, Ann' ik knik goedkeurend. 'Veel plezier met de wedstrijd, Jake' hij glimlacht. 'Je komt kijken toch' ik knik. 'Maar natuurlijk, jouw wedstrijd missen? Nooit'

Hij lacht schuw. 'Nou doei ANNABEL' roept hij, mijn naam schalt over het voetbalveld. Ik glimlach en smeek hem ermee te stoppen. 'Daar is je naam te mooi voor' zegt hij. Ik schud ongelovig mijn hoofd. 'Sukkel' grijns ik.

Nog niet wetend dat Voetbal de grootste fout was die ik had kunnen maken..

Dit was een best wel kort deel en ja, dat was in principe niet de bedoeling. Maarja. Jullie mogen wel even op het sterretje klikken om mij te helpen, en jullie kunnen ook een reactie plaatsen, ofcourse.

En, dan even over het verhaal.. Wat denken jullie.. Is Jake het perfecte vriendje voor Ann?

Kusjes M💓 (jaajaa mijn naam blijft anoniem.. Maar gokken mag altijd!)