Üç beş kibrit çöpü derken yangın çıkarma isteğim daha da arttı
Önümde onlarcası karardı
Elimde sonuncusu ve ateşlemek için kutusu kaldı
Önce kutuyu tutuşturdum
Sonra ikisini de önümdeki yanmış birikintinin üzerine bıraktım
Yanmak yetmezdi ne de olsa
Kül olup uçmalıydılar ki geride kanıt kalmasın
Yok olup gitmeliydiler ki pişman olmayayım kendimi yakamadığım için
Cesaretim dilimi yakmaya yetti sadece
O yüzden tadı hissedilmiyor sözlerimin
Kaç yudum kahkaha ile geçer bu tatsızlık
Ne zaman biter hayattaki bu iştahsızlık
Ve sonunda hangi 'tat'
Ağzımın suyunu denize kavuşturur şimdi
Bir yudum rüzgâr
Bir hatıra daha pişene kadar
Tuzlasın yanaklarımı harlanmış fırtınayla
İlk kıvılcımı gözlerimden alıp yandı bile son umudum da
