Heartbeat 1

James ⚜

''James. Kantoor. Nu!'' aan meneer Kramers stem te horen wist ik dat ik in de problemen zat. Het is niet dat ik nooit in de problemen zit maar de manier waarop hij mijn naam uitsprak en zijn vinger naar zijn kantoordeur wees, wist ik dat ik meer dan ooit in de problemen zit. Met mijn werk hesje nog aan liet ik mijn karretje achter voor David die mij succes wenst door op mijn schouder te kloppen en verder ging met vullen. Met een diepe zicht liep ik achter Kramers aan naar zijn kantoor toe.

Kramers kantoor was de plek waar ik vaker was geweest dan dat ik in de winkel bezig was met vullen als bijbaantje. Tot de dag van vandaag heeft hij nog steeds dat lelijke schilderij van een afschuwelijke gebouw boven zijn bureau hangen, die vol gezaaid was met papieren en koffiebekers. Die man krijgt nog een hartaanval van de hoeveelheid koffie dat hij drinkt. Op de kleine vierkante klokje is het vrijdag, 11:54 uur. Meneer Kramers wees mij een bruine stoel aan waar ik plaats kon nemen en nam tegenover mij achter zijn bureau plaats. Met zijn handen gevouwen onder zijn dubbele kin keek hij me recht aan.

''Zo, meneer Taylor. Heeft u misschien enig idee waarom u hier zit ?'' met een op getrokken wenkbrauw kijk hij door mijn ogen heen. Zou hij misschien ontdekt hebben dat ik stiekem met de andere jongens om de hoek tijdens werk een klein beetje blowde ? Zou er iemand iets gestolen hebben en mij beschuldigd hebben ? Om zelfverzekerd over te komen ging ik recht op zitten en schraapte mijn keel.

''Nee ? Anders had ik wel direct antwoord gegeven.'' meneer Kramers leunde zuchtend naar achteren en keek mij met een strak gezicht aan.

''Weetje James, ik vind je een hartstikke aardige jongen maar jammer genoeg ontsla ik je vandaag.''

Het woord 'ontslag' zorgde er voor dat ik met een ruk overeind kwam en mijn handen met een iets té harde klap op het bureau legde.

''U kan mij niet ontslaan, ik heb dit baantje hard nodig!'' meneer Kramers maakt zijn strikdas om zijn hemd een beetje los door er aan de wriemelen en probeerde mij gerust te stellen.

''Juister James ik doe dit omdat ik geen keus heb. Ik ben die klachten zat, hoe denk je dat mijn zaak zal eindigen na jouw actie ? Iedereen weet het. '' zijn stem stond ook op schreeuwen.

Met mijn handen ging ik frustrerend weer zitten. Alweer ontslagen. En wat nu ? Weer gaan 'klussen' bij Macro zodat ik het geld bij elkaar heb ? Tranen van woede schieten door mijn ogen.

''James, luist...'' De rest heb ik niet meer gehoord. Voordat meneer Kramers mij weer wilt gerust stellen was ik zijn kantoor al uit. Ondertussen was het al druk geworden in de supermarkt en zonder David iets te zeggen verdwijn ik uit de winkel.

Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Hoe kon ik zo stom zijn om mee te doen aan Marco's plan. Een huis beroven ? Het plan klonk heel geinig toen we die samen plande maar toen we er eenmaal aan waren begonnen was er geen weg terug. De politie werd ingelicht zonder succes want we waren al weg voordat ze aankwamen. Jammer genoeg herkende één van de klanten mij en werd schreeuwend en scheldend de winkel uitgesleurt door de bewakers die er niets van begrepen. Later heeft ze zeker aangiften gedaan waardoor meneer Kramers mij wel moest ontslaan. Via de spiegel kon ik zien dat ik mijn werkshirt nog aan heb, gelukkig heb ik mijn jas meegenomen toe ik de winkel uitliep zodat ik mijn jas kan dichtritsen. Buiten begint het een beetje koud te worden. Graaiend in mijn jas zoek ik naar mijn buskaartje zonder succes. Vanuit mijn ooghoek kon ik de bus zien die naar het winkelcentrum gaat. Om de hoek zie ik een winkel staan. Tijd om drank te kopen