Τόσο κοντά...

Κεφάλαιο 4

-ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ;;;
-Νάντια, πιο δύνατα, νομίζω τα παιδιά στο διπλανό οικοδομικό τετράγωνο δε σε άκουσαν!
-Πώς γίνεται να νομίζεις ότι σου αρέσει κάποιος;;; Και πώς σου αρέσει δηλαδή;;; Και τί θα γίνει με τον Γιάννη;;;
-Πρώτον νομίζω πως η φράση μου ήταν αρκετά σαφής, τώρα αν σε μπερδεύει η λέξη "νομίζω", να την αφαιρέσουμε βρε αδερφέ! Μου αρέσει ο Μιχάλης καθαρά σαν ομορφιά και τίποτε άλλο. Δεύτερον με τον Γιάννη δε θα γίνει τίποτα μάλλον και το ξέρεις. Δύο εβδομάδες έχουμε να μιλήσουμε, γαμώτο μου, και ούτε ένα μήνυμα δεν έστειλε! Και δε μαλώσαμε καν σοβαρά ή κάτι τέτοιο! Μη μου τα χώσεις για τον Γιάννη τώρα, γιατί ειδικά εσύ ξέρεις πόσα τράβηξα τα τελευταία 2 χρόνια μαζί του. Τον αγαπάω ρε Ναντιάκι, το ξέρεις, αλλά δε μου ανοίγεται και εκτός από αυτό, δεν εκδηλώνει πλέον κανένα ενδιαφέρον...Σαν να μην υπήρξα.

Ναι, ναι, ναι. Έχω αγόρι, ξέχασα να το αναφέρω. Ίσως γιατί τον τελευταίο καιρό δε συμπεριφέρεται σαν το αγόρι μου. Είμαστε μαζί από τη 2α γυμνασίου, πάει να πει "2 χρόνια", και πολύ φοβάμαι ότι με βαρέθηκε. Ναι, είμαι πολύ βαρετή υποθέτω. Τους τελευταίους δύο μήνες μιλάμε ελάχιστα, αναβάλλει τις συναντήσεις μας και δεν μπορεί να με στριμώξει ούτε για λίγο στην πολυάσχολη ατζέντα του. Η οποία, παρεπιπτόντως, είναι γεμάτη με συναντήσεις με τους φίλους του.
Και ο λόγος που δε μιλάμε; Το προφανές. Του είπα πόσο πολύ με στεναχωρεί αυτή η κατάσταση και αυτός, ως λογικός και ώριμος άνθρωπος, σταμάτησε να μου μιλάει. Έτσι, για να μου φτιάξει το κέφι. Τέλος πάντων.

-Δίκιο έχεις βρε κοπέλα μου, συγγνώμη που σου τα χώνω έτσι, αλλά μου ήρθε ξαφνικό. Τι θα κάνεις, λοιπόν.
-Τίποτα απολύτως. Το γεγονός ότι τον θεωρώ όμορφο, δε σημαίνει ότι είμαι και τσιμπημένη μαζί του. Ένας απλός ενθουσιασμός είναι....