Uzun uzun, arka arkaya olan bölümler yazmadım öyle. Kısa öz tek bölümlük başı belki pek belli olmayan ama sonu belli olmaya çalışan hikayeler işte. Baş karakterin Demi olduğu ama bazen de ruh haline göre başkalarının geçebileceği hikaye lokmalıkları...
Gözyaşlarımı elimin tersiyle hızlıca silip hıçkırığımı yuttum. Oturduğum sert parke ve yaslandığım yatağım artık vücuduma batıyordu. Ekranı üzerine koyduğum telefonumu tekrar elime aldım ve fotoğrafa daha dikkatlice baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fotoğrafa baktıkça sanki kalbim sıkışıyordu. Gözlerimi sımsıkı kapatıp elimle kalbimi tuttum. Çok acıtıyordu. Canımı öyle yakıyordu ki, nefes almak bile sanki ciğerlerimi kanatıyordu. Tekleyerek bir nefes aldım ve gözlerimi fotoğrafa bakarak açtım. Az uzağımda duran viski şişesine uzanıp kapağını açtım ve hiç düşünmeden kafama diktim.
Nasıl unutabilirdi altı yılı bu kadar çabuk? Tamam benim de adım çıkmıştı ama ben kimseyle görüntülenmemiştim. O, o kimseden bir şey saklamıyordu işte.
Telefonu tekrar yüz üstü yere bırakıp başımı yatağa yasladım. Parmaklarımın arasındaki şişeye dikkatlice bakıp gülümsedim.
Medyaya yalan söylemek çok kolaydı. 3 buçuk yıldır içmediğimi söylüyordum ama birtek o görüyordu beni. İçiyordum arada, bazen de sarhoş oluyordum ama sadece onun yanında. Beni koruyordu, bana yardım ediyordu.
Şimdi korunmasızdım sanki. Sanki, koruyucu kabuğum dev bir asit çukurunda erimiş ve şimdi sırtımı yavaş yavaş yakıyordu.
Nasıl ayrılabildim ki ondan?
Şişeyi tekrar kafama dikip telefonumu aldım ve hala ezberimde olan numarasını tuşladım. Ayrıldıktan sonra beni çok aramıştı, ama hiç açmamıştım. Verdiğim kararın doğru olduğunu zannediyordum. Bana önceden de söylemişti.
Çoğu zaman yanılıyordum.
Telefon çalmaya başladı ve ayağa kalkıp odayı turlamaya başladım. Üçüncü çalışında o uykulu sesi kulaklarıma doldu.
Ne kadar da güzeldi..
"Nasılsın Wilmer?"
Biraz duraksadı.
"Demi?"
Gülümsedim.
"Evet benim. Uyandırdım mı?"
Biraz daha bekledi.
Konuş benimle. Cehennemde gibi hissediyorum.
"Evet uyuyordum. Bir sorun mu var?"
Gözlerimi kapatıp gözyaşlarımın yanağımdan süzülmesine izin verdim.
Kiminle?
"Üzgünüm bu saatte aramamalıydım ama bu... Bu ö-önemli bir konu."
Uykulu sesi ciddileşmişti.
"Dinliyorum."
Bir neden bulmam lazımdı. Hızlıca etrafıma bakındım. Gözüm minderinde uyuyan köpeğime takıldı. Köpeğimi ve köpekleri seviyordu. Onların dilinden anlıyordu. Devam ettim.
