NE TUHAF ŞU AŞK DENİLEN İLLET...

TüKeNdİm!

Elime aldım yine telefonu başladım sensizliği yazmaya...bunları hiçbir zaman okumayacağını bilsemde rahatlamak için yazıyorm. Konuşacak kimsen olmayınca kâğıt kalem en iyi arkadaşın oluyor. Arayıp "lan beni niye hiç sevmedin?" demek geliyor içimden yakana yapışıp "beni sevmene ihtiyacım var" demek geliyor içimden... Ama yapamıyorum daha fazla gururumu ayaklar altına sermek istemiyorm...biliyorum sana bunları söylesem bile hiçbir şey değişmeyecek. Tam tersine kendimi daha çok üzeceğim. Ne gerek var ki? Susup oturmak en iyisi içinde fırtınalar kopsa bile kimsenin haberi olmaz kimse senin zayıf ve güçsüz biri olduğunu bilmez. Bırak içine kapanık desinler. Sen hayatı ciddiye almamayı öğren. Unutma unutulmaz dediğin herşey birgün unutulur.geçmez dediğin herşey birgün geçer... Sadece bu aralar yalnız kalmaya ihtiyacın var. Sabret iyi günler gelecektir. Yapma Beyza iyi günlerin falan geleceği yok saçma sapan şekilde kendini teselli etmeyi bırak.hiçbir şey düzelmeyecek hatta bu sıkıntıların üstüne gün geçtikçe daha çok skntı eklenecek. Hep kötü düşün iyi birşey olursa sevinirsin hayat felsefen bu olsn... Kimse senin üzgün olmanı umursamıyor baksana etrafına... Ne olursa olsn gülmeyi öğren... Asla kenera çekilip te ağlayıp moralini bozma... Unutma kimse senin kadar değerli değil.