NE TUHAF ŞU AŞK DENİLEN İLLET...

GiTtİ...

Gitti!
Bir daha hiç dönmemek üzere...
Bu son gidişi çok sessizdi...
Ağlayamadım...
Geri dönmeyeceği her hâlinden belliydi.
Yutkunamadım...
Bir şey takıldı sanki boğazıma
"Gitme!" bile diyemedim...
Sadece gidişini izledim.
Arkasından "gitme" demeye değecek biri değildi.
Zayıftı her an gidecekmiş hissini veriyordu
Ben ona göre daha güçlüydüm.
Gidecek olan bi adama
gideceği güne kadar eşlik ettim.
Sonra "biz" diye birşey kalmadı işte.
O gitti ben kaldım.
Yıkıldım...
Ama yavaş yavaş toparlanıyorum...
Yaralarım artık kanamıyor
İzi var ama eskisi kadar acı vermiyor.
O da geçer bi kaç güne...