Η Έλενα είναι μια 20χρονη φοιτήτρια που ζει σε ενα διαμέρισμα στην Αθήνα. Η υπόλοιπη οικογένεια της ζει στη Θεσσαλονίκη.
Πως θα το αντιμετωπίσει οταν δυο αγόρια εμφανιστούν στη ζωή της.. και ποιον θα διαλέξει τελικά?
Ξυπνησα η ωρα 10 το πρωι και βλέπω το κινητό μου. 8 αναπαντητες απο την Κυριακή? Θα την πάρω πίσω
Ε:ελαα Κ:που είσαι και σε περνω τόση ωρα? Ε:κοιμομουν! Σάββατο είναι δεν δικαιουμαι? Κ:η αληθεια ναι αλλά πρέπει να πάμε για ψώνια Ε:γιατί? Κ:τι γιατι? Γιατί είναι το πάρτυ σημεραα Ε:αα ναι..σχετικα με αυτό.. Ειναι αναγκη να πάμε? Κ:ναι! Ε:μα.. Θα ειναι και ο Θανάσης Κ:ποιος τον χεζει τον Θανάση.. ετοιμασου και έρχομαι απο 'κει. Ε:καλαα μπαιι Κ:γειαα
Ο Θανάσης ειναι ο πρωην μου και χωρίσαμε εδώ και 2 μηνες αλλά εκείνος εξακολουθεί να νομίζει πως είμαστε μαζί. Ανυσηχω μην με βρει στο πάρτυ και αρχίσει να μου λέει μαλακιες.
Μετα απο 20 λεπτά άκουσα το κουδούνι να χτυπά. Ε:γεια σουυ Κ:γειαα άντε τώρα έλα να παρουμε ταξιι Ε:καλά ντε τι βιαζεσαι? Βγήκαμε εξω απο την πολυκατοικία και πήραμε ταξί για να πάμε στο mall.
Μπορω με σιγουριά να πω πως μπήκαμε σε πανω απο 15 καταστήματα😂 Οταν επιτέλους τελειώσαμε πήραμε ταξί και η ωρα 4:30 ημασταν σπίτι μου. Αρχίσαμε να ετοιμαζομαστε. Εγώ εκανα ενα γρήγορο μπάνιο και στεγνωσα τα μαλλια μου. Έβαλα μασκαρα, μολύβι, make up και ενα ροζ απαλό κοκκιναδι. Στη συνέχεια εκανα μπούκλες τα μαλλια μου. Το ίδιο έκανε και η Χριστίνα.
Η Χριστίνα φόρεσε αυτο⤵
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Και εγώ αυτα⤵
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η ωρα πήγε 5:30, κοιταχτηκαμε ακόμα μια φορά στον καθρέφτη και ειμασταν έτοιμες. Βγήκαμε εξω και περιμέναμε για ταξί. 5 λεπτα αργότερα ειρθε ενα και μπήκαμε μέσα. Η ωρα 6:10 ήμασταν εκεί και το σπίτι ηταν ηδη γεμάτο. Το σπίτι ηταν μεγαλο και πολύ ωραία στολισμένο. Μπήκαμε μέσα και πολλά παιδιά μας χαιρέτησαν μέχρι που ήρθε η σειρά του Ανδρέα Α:γεια σας κορίτσια! Χαίρομαι που ήρθατε Ε:γειαα Κ:γειαα και μεις
Χαιρετιστηκαμε και απομακρυνθηκε. Λογικό αφού δικο του πάρτυ είναι και πρεπει να χαιρετήσει ακόμα πολλους. Μπηκαμε μέσα με την Κυριακή και αμέσως πήγαμε στα ποτά. Κ:Έλενα μείνε εδώ εγώ πάω να βρω την τουαλέτα Ε:απο τώρα κατουρηθηκες εσύ? Κ:εε ναι Ε:καλά πήγαινε
5 λεπτα αργότερα ο Ανδρεας με πλησίασε. Με πηρε απο το χερι και κατευθυνόταν προς τις σκάλες. Που θα με παει? Ανεβήκαμε τις σκάλες και μπήκαμε σε ενα δωμάτιο. Μάλλον το δικο του. Έκλεισε την πόρτα και την κλιδωσε. Τι κανει? Ε:Ανδρέα τι κανεις? Α:Έλενα ήθελα καιρό να στο πω. Μου αρεσεις. Μου αρεσεις πολύ. Εγώ έμεινα αφωνη. Δεν ήξερα τι να πω.
Με κόλλησε στον τοίχο και πήγε να με φιλήσει. Εγώ όμως έφυγα. Δεν ξέρω γιατι. Απλα δεν ηθελα. Ανοιξα την πόρτα και κατεβηκα γρήγορα κάτω. Ευτυχώς η Κυριακή δεν είχε γυρίσει ακόμα απο την τουαλέτα. Ήρθε μετα απο ενα λεπτο Κ:ηρθαα Ε:σε είδα Κ:τι επαθες τώρα εσύ? Ε:τίποτα Κ:έγινε κάτι όσο έλειπα? Ε:όχι σου είπα Κ:καλαα
Τοτε αρχίσαμε να χορευουμε μαζί με την Κυριακή. Εκείνη βρήκε ενα ωραίο αγορι και τριβόταν πανω του. Οποτε έμεινα μονη να χορεύω. Μέχρι που κάποιος μου έκλεισε τα ματια. Ελπίζω μονο να μην είναι αυτός που φοβάμαι. Γυριζω το κεφάλι μου και τον βλέπω. Ειναι ο Θανάσης γαμωτο!
Ε:Θανάση ασε με! Θ:ελα μωρο μου, είπε και με κόλλησε πανω του. Εκείνη τη στιγμη ηταν ένας τύπος εκεί και μας έβλεπε αλλά δεν με ενδιέφερε και πολύ Ε:Θανάση χωρίσαμε ξεκολλα! Προσπάθησα να φύγω αλλά ηταν πιο δυνατός. Εκείνος με χουφτωσε στον κώλο και αυτομάτως ενα δάκρυ κυλισε στο μάγουλο μου.
Κάποιος μας ξεκόλλησε και αρχισε να τον βρίζει. Δεν τον ήξερα ομως. Ηταν άγνωστος ?:τι κανεις ρε μαλακα δεν βλέπεις πως δεν θέλει? Θ:και ποιος είσαι εσύ ρε? ?:οποιος γουσταρω ρε.. Φυγε τώρα άντε! Ο Θανάσης υποχωρισε και ο άγνωστος με πλησίασε. ?:είσαι καλα; Ε:εσύ τι λες; λέω με δάκρυα στα ματια. ?:έλα πάμε εξω Εγω τον ακολουθησα και βγήκαμε εξω. Πήγαμε και απομονωθηκαμε κάπου που δεν είχε πολύ κοσμο. ?:ποιος ηταν αυτός? Είπε καθώς μου σκουπιζει τα δακρυα Ε:εσύ ποιος είσαι? ?:α ναι δεν συστηθηκαμε. Ιαν. Είπε και μου έδωσε το χερι του. Ε:Έλενα, χαρηκα Ι:επίσης Ε:ναι εμ.. Αυτός ηταν ο πρωην μου που νομίζει πως ακόμα είμαστε μαζί. Ι:αα καταλαβα. Εμμ θελεις να ανταλαξουμε τηλέφωνα? Ε:αμε Ανταλαξαμε και τηλεφωναα Ε:δεν νιώθω πολύ καλα. Λέω να πάω Ι:θα σε πάω εγώ Ε:μα δεν σε ξέρω καν Ι:σου φενομαι για δολοφόνος? Λέει και κανει μια γλυκιά φατσουλα Ε:καλα καλαα άντε παρε με Ι:ελα, η μηχανή μου είναι λίγο πιο πέρα Ε:μηχανή?? Τέλεια, είπα με ηρωνικο τόνο στη φωνή μου καθώς γελουσα Ι:μηχανή ναι, είπε και γέλασε και αυτός.
Πήγαμε στη μηχανή και καθισαμε. Προσπάθησα να μην κολλησω εντελώς πανω του αλλά ύψωσε ταχύτητα και εγώ γαντζοθηκα κυριολεκτικά πανω του. Ενιωσα κάτι πολύ παράξενο. Που μου άρεσε όμως.
10 λεπτα μετα ημασταν σπίτι μου, αφού πριν του είπα τη διεύθυνση. Κατεβηκαμε και οι δυο απο τη μηχανή Ι:να τα ξαναπουμε Ε:φυσικά Ι:καληνύχτα Έλενα Ε:καληνύχτα Ιαν. Είπα και χάθηκε απο το οπτικό μου πεδίο.
