Güne ilk uyanan Songül olmuştu.İçindeki hayal kırıklığı,pişmanlık,üzüntü,nefret,en önemlisi de korku...Tekrar Emre'ye dönerse,dönmek isterse...Bu ihtimali 1 dakikada sildi aklından.Hızla yataktan kalktı ve Banyoya geçti.
Eylül dışarıdan gelen tıkırtı sesleri ile uyandı.Hızla saatine baktı.
E;Höh 5 mi?Kim uyandı ki bu saatte?
Hızla yataktan kalkıp mutfağa ilerleyince elinde telefon ile ağlayan Songül'ü izlemeye başladı.Emre ile olan fotoğraflarını elleri titreye titreye siliyordu.Eylül içinde büyüyen ağlama hissi ile derin bir nefes aldı.O sırada Songül hafifçe başını çevirip kapıya baktığına hızla gelip arkadan Songül'e sarıldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
E;Seni bu hale düşürdüğümüz için özür dilerim
S;Senin...bir suçun...yok
E;Seni çok seviyorum canım arkadaşım
S;Bende
**********************************************
Gökhan elindeki simitleri kahvaltı hazırlayan Cemre'ye verip salona geçti.
SE;Ne yani şimdi tüm düzeni değiştiriyor muyuz?
S;Evet
E;Sen alışveriştin ya artık ben gideceğim
G;Niye yapıyoruz ki bunu
S;Malum Cemre iş bulamıyor o artık yemek yapacak ve siz ikiniz çalışacaksınız
E;Songül de temizlik
SE;Bana uyar
G;O değilde bu yemek işinde de beceriksiz ise.
Tam o sırada Cemre içeri gelip Gökhan'ın yanına oturdu.
C;Aşk olsun Gökhan ben senin için güzel yemekler yapa...
