Με τρελαίνεις.

Είναι απόγευμα Παρασκευής και είμαι αρκετά κουρασμένη αφού γύρισα από τη σχολή αργά.Κάνω ένα μπάνιο,φοράω την άνετη φόρμα μου με ένα μπλουζάκι,παίρνω το μπολ με τα δημητριακά και κάθομαι μπροστά από την τηλεόραση.Αλλάζω τα κανάλια μηχανικά όταν ξαφνικά χτυπάει το κινητό μου.Είναι η κολλητή μου η Νάνσυ.

''Τι κάνεις ρε σούργελο?''την πειράζω.

''Καλά είμαι!Βαριέμαι μέχρι θανάτου!Ψήνεσαι να βγούμε?''

''Ρε βλάκα είμαι πολύ κουρασμένη σήμερα..αλλά αύριο σου υπόσχομαι να βγούμε!''

''Έλα ρε Έλενα please,σήμερα έχει το πάρτυ ο Κώστας,ψήσου να πάμε,αφού ξέρεις ότι γουστάρω τρελά να γίνει φάση μεταξύ μας!''με παρακαλάει.

Δεν μπορώ να της χαλάσω χατίρι όταν της έχω τόση μεγάλη αδυναμία!

''Εντάξει λοιπόν!''φωνάζω.''Τι ώρα?''

''Είσαι θεά!9:30 να είσαι έτοιμη!Σ'αγαπάω,φιλάκια!"λέει με ενθουσιασμό και το κλείνει απότομα.

Κοιτάω το ρολόι και η ώρα είναι ήδη 7:30.Πρέπει να αρχίσω να ετοιμάζομαι εαν θέλω να είμαι στην ώρα μου.Αφού λούζω τα καστανοκόκκινα μαλλιά μου,παίρνω το πιστολάκι να τα στεγνώσω και τα αφήνω κυματιστά να πέφτουν μέχρι τη μέση μου.Φοράω το στενό μαύρο παντελόνι μου,το κουφετί μπούστο μου και τα καινούρια μου ροκ μαύρα μποτάκια.

Η Νάνσυ χτυπαέι ήδη το κουδούνι και ανοίγω την πόρτα αντικρύζοντας την ξανθιά κουκλάρα κολλητή μου,με ενα μαύρο στενό φόρεμα και ψιλοτάκουνες γόβες.

"Ουαουυυυ!" λέω έκπληκτη.

"Και εσύ δεν πας πίσω φιλενάδα!"

Μετά απο είκοσι λεπτά βρισκόμαστε στο σπίτι του Κώστα.Ο Κώστας μας υποδέχεται με μια θερμή αγκαλιά και κατευθυνόμαστε με τα ποτά μας στο σαλόνι που είναι γεμάτο με άτομα που δεν γνωρίζω.

Η Νάνσυ και ο Κώστας αρχίζουν να χορεύουν και ξέρω καλά τι θα ακολουθήσει......

"Πάλι μόνη μου θα μείνω...."λέω στον εαυτό μου βαριεστημένα.

"Σε μένα μιλάς?"ακούω ξαφνικά μια βαριά αντρική φωνή.

Τον κοιτάω και μένω με το στόμα ανοιχτό!!!Αυτός ο μελαχρινός,αξύριστος κούκλος με τα σκούρα μάτια απευθύνεται σε μένα κοιτάζοντάς με έντονα.

"Ορίστε?"ρωτάω υπνοτισμένη.

"Σε μένα μίλησες πριν?"

"Εεεεε..Όχι μιλούσα στον εαυτό μου.."πιάνω τον εαυτό μου να λέει ξαφνικά και ακούγομαι γελοία μέχρι και στα δικά μου αυτιά.

"Αα..μάλιστα!Το συνηθίζεις?"

Μόλις καταλαβαίνω την προσβολή του απαντώ με ενα τόνο ειρωνείας

"Εχεις και χιούμορ ε?"

"Ναι.Κατατάσεται και αυτό μέσα στα προσόντα μου."απαντά κλείνοντας μου το μάτι πονηρά.

"Βλάκα!"ψιθυρίζω και σηκώνομαι απο τον καναπέ.

Ψάχνω την Νάνσυ αλλά μάταια..