Yazar düşünceli beynindeki onlarca satırları nasıl aktaracağını düşünüyor. Yazar onca çektiği acıyı sayfalarca kağıda isyan edercesine aktarıyor. Yazar gözyaşlarını akıtıyor kaleminden. Yazar üzgün yaşadıkları tekrar tekrar aklına geliyor. Zehir gibi ilerliyor her saniyeleri. Uzun zaman dır beklediği insanları bekliyor hala gelmeyeceğini bile bile.
Gökyüzüne bakıyor. Gökyüzü karanlık. Gökyüzü uçsuz bucaksız...
Bir yıldız görüyor. Çok ta parlak değil o yıldız karanlığın içindeki bir umudu simgeliyor....
Yazar farkında bütün olanların insanlar anlamıyor. Yazar özenle yazıyor. İnsanlar okumadan geçiyor. Yazar üzülmüyor bu duruma. Zaten yeteri kadar üzülmüş. Kendi içinde saklıyor yazdıklarını....
Hayallerini saklıyor içinde....
Sonu gelmeyen hayallerini....
Gökyüzü gibi...
Deniz gibi...
Bir umutla bekliyor....
Biri gelip yazarın kendi içinde yazdıklarını elinden alıp okumasını...
Hayal gibi...
Bir umut gibi...
Bazende bir rüzgar gibi...
Yazar halen bekliyor....
Birinin yazara güvenebilmesini....
Doğacak bir güneş gibi...
Umut kokan bir defter gibi...
Zehir içip yaşamaya devam etmek gibi......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BU DAHA BAŞLANGIÇ
Teen FictionKendi cezasından öte başkasının cezasını çeken insanlar güvenilirdir.Tabiki bu insanları görmek okadar da kolay değildir.Hayatlarını salakça başkalarının hayatına adamışlardır ve saftırlar .Saflıkları bir gün onu acımasızlığa sürükler ama o şuanın p...
