Sebep

78 24 0
                                    

Sebep şu ki en değerlimsin. Hayatımın anlamısın. Sorun şu ki sensiz yapamıyorum. Sensiz yaşayamıyorum
Değişik duygular içerisinde ağlıyorum umrundamı bence umrunda. Yani ben öyle düşünüyorum.

Biliyor musun? Bana sarılmanı çok özledim. O en güvendiğim anımı. Huzur dolu kollarında tam ölüyorken hayat bulmayı çok özledim.

Hergün seni düşünüp uyuyorum. Her düşündüğümde gözüm doluyor ağlamaya başlıyorum. Hani senin yanındayken ağlıyorum ya, sen yokken daha çok ağlıyorum.

Gördüğümde seni,gözümü alamıyorum. Sonra pişman oluyorum ama yinede aynı şeyi yine yapıyorum. Güvendiğim insana bakmaya doyamıyorum. Kararlar veriyorum ama arkasında duramıyorum.

Özlüyorum. Seni göremediğim zamanlarda ağlamaya başlıyorum. Aslına bakarsan seni gördüğüm zamanlarda da ağlamaya başlıyorum.
Pencereden senin gelmeni bekleye bekleye bir hal oluyorum. Bir umutla bekliyorum seni. Gelmediğin zamanlarda hüzünle doluyor gözlerim. Geldiğin zamanlarda ise atıyorum kendimi dışarı. Belki yanıma gelirsin diye, belki benimle konuşursun diye....

Kucağında saatlerce ağlamak istiyorum. Hatta biliyor musun? Bu satırları yazarken bile ağlıyorum. Sensiz yaşıyamıyorum ben. Sensiz gözlerimi dahi açmak istemiyorum. Çok korkuyorum birgün sana birşey olursa tekrar göremeyeceğim diye çok korkuyorum birgün beni ihanete uğratırsın diye. Sen olmazsan yaşayamam ben. Şu anda tek yaşama sebebimsin. Her saniye aklımdasın dilimden dahi düşmüyorsun bu aralar....

Ben bunları senin için yazıyorum. Birgün sana okutacağım bu yazıyı... ama senden bir isteğim var bunu okuduktan sonra bana sıkı sıkı sarılır mısın? Bana o güven dolu birkaç cümleni sarf eder misin? Birde gözyaşlarıyla dolan gözlerimi ellerinle siler misin???

BU DAHA BAŞLANGIÇHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin