I think its love

•Deel 5•

"Mag ik haar nummer opslagen voor de zekerheid?"
"Ja"zegt de man en grinnikt "denk ik"
Zonder iets terug te zeggen kijk ik weer naar de computer en tik de nummer van de vrouw in, als ik ze heb opgeslagen kijk ik rond en zoek naar de man. Hij verwisselt paar dozen van plaats. Nu heb ik even tijd om te kijken hoe hij er uit ziet: ik denk zo ongeveer 20 jaar, blond haar kort mooi gelegd zonder gel, mooie dikke roze lippen, smaragdgroene ogen, een donkerblauwe jeans beetje afgewassen en een rode hoedie, witte stan smiths met een grijs kleurtje. Ja, best knap maar niet mijn type. Ik val veel meer op ... euh...op... ja op wat eigenlijk.
"Heb ik weer choco hangen?" grapt de man en gaat met zijn hand over zijn mond, hij heeft vast door dat ik naar hem staarde.
"Neenee "
"Oef, anders stond ik wel voor schud voor zo'n knap meisje als jij" zegt hij met een ongemakkelijke lieve glimlach.
Ik moet blozen!!!
Hoe gênant is dees!?
"Euh danku" Probeer ik uit te brengen.
"Ja s niets hoor" en wrijft ongemakkelijk over zijn nek.
Hij gaat naar de computer en steekt dat ding uit de telefoon en geeft hem aan mij.
"Alsjeblieft"
"Dankje" ik pak de gsm en ga direct weg zonder iets te zeggen.
Als ik de deur dicht doe sla ik een diepe zucht.
Ik volg terug de groene pijl en kom aan aan de balie. Ik zoek de kamer van Maxim.

KLOP KLOP

"Huh" hoor ik vanuit de kamer.
Wauw dit is ook leuk om te horen, ik ga er maar van uit dat ik binnen mag komen. Ik ga naar zijn bed en zeg: " Hier je gsm, en ah ja ik heb je moeder verteld dat je hier ligt dus ze komt eraan".
"Was dat echt nodig?" vraagt hij als hij de gsm heeft.
Ik weet wat hij bedoelt maar vraag toch voor de zekerheid:
" Wat bedoel je?"
met zo een onschuldig mogelijk stemmetje.
"Mijn ma bellen, ze gaat zó ongerust worden terwijl er niets ergs is." antwoord hij zielig.
"Ja eigenlijk wat heb je allemaal?" nu pas herinner ik me weer dat ik dat niet weet.

Beetje laat hoor!

Ja zeg, ze was ongerust dus dacht ze aan alles behalve dat!!

Ja vast wel! Dat kan me niets schelen!

Mijn gedachten slaan op hol.
En blijkbaar had Max door dat ik even niet aanwezig was.
"Halloooo" hij knipt in zijn vingers en klapt in zijn handen. "Euh ja sorry, ik droomde even " excuseer ik mij.
"Wow ik dacht al, wa is er me die griet "
Ik moet even gniffelen. Die griet. Lol.
"Nu doe je het weer. En gniffelde jij eigenlijk?"
"Sorry en gewooooon"
"okééééééé dannn"
"Hahaha, ik ben niet zo raar hoor" zeg ik maar nu betwijfel ik dat. Ben ik echt zó raar?
Get over it!
"Hahaha," zegt Max.
"Hoe heet jij eigenlijk ook alweer?" vraagt hij.
"Ella Robinson"
"Ooooh jij bent dat meisje waar Alex de hele tijd over praat" herinnerd hij zich.
Wat??
Hij kent Alex?!
Alex praat over mij?!
Wat?!
"Ow ja, ik ben de broer van Alexander" antwoord hij mijn gedachten.
"Ah ok" ik weet niet wat ik moet antwoorden.
Ze zijn dus broers, daarom dat ze dezelfde mooie diepzeeblauwe ogen hebben.
WOW.
"Maxim! Er komt een vrouw binnengelopen, ze duwt me aan de kant een loopt naar Max toe. "Gaat het wel met je? Wat hebben de docters gezegd? Wie is dat meisje?" ze kijkt naar mij met een bezorgde en vragende blik in haar ogen.
"Mamaaa, alles is oké ik leef ben geond en wel ik mag morgenmiddag al weg." zegt Max alsof er niets aan de hand is.
Maar ik denk dat er meer aan de hand is. Terwijl Max's moeder nog veel vragen stelt en hij haar probeert te kalmeren ga ik er rustig van door. Ik ga naar buiten pak mijn gsm uit mijn zak en herinner mij mijn gecrashte scherm.
Ik ga naar kaarten en zoek een weg naar huis.
Ik kan met de bus naar huis of ik kan Tom bellen, hij heeft toch een auto en een voorlopig rijbewijs. Maar ik wil niet let hem in één auto zitten na vandaag.
Dus besluit om toch maar een vriend te bellen.
Ik zoek naar mijn contacten en vind Jonas.

|"Hejj"|

~"Juu"~

|Seg, heb jij tijd nu?|

~Ja, why?~

|Kom mij zo snel mogelijk ophalen in het ziekenhuis van leuven"|

~Wat?! Wat is er gebeurd?~

(Ik hoor dat hij zijn schoenen al aan het aandoen is en snel aan het lopen is.)

|"Niets met mij, kom gewoon naar hier dan vertel ik je alles wel. Okaj?"|

(ik hoor de auto al startten en hoor dat de deur dichtgeklapt wordt.)

~"Ja ja ik ben er binnen 10 minuten"~

Jonas legt af.

|"Daag| ow shit hij heeft al afgelegd."
Ik ga terug naar binnen, ga naar een cafetaria en bestel iets om te drinken.
Ik vraag of ik het mag meenemen en ga terug naar buiten ik gaan in het parkje en ga op een bankje zitten.

10 minuten later.

"Hier ben je" Jonas komt buiten adem angelopen, knuffelt mij bijna dood en laat me terug vallen op het bankje.
"How, jong rustig hè ik ben een mens" zeg ik als hij klaar is.