I think its love

•Deel 4•

We zijn aangekomen in het ziekenhuis van Leuven. Ik mocht niet verder met hem meegaan dus ga ik in de wachtzaal zitten en pak mijn gsm en zie dat ik een sms heb van Lisa:

~heyy hgh girl? Ly x~

~zit in ziekenhuis te wachten op een onbekende jongen xx wdj?~

Natuurlijk was mijn sms'je raar dus belt ze me. Deuhh...

( als Ella iets zegt staat het in streepjes | | als Lisa iets zegt is het - - zo aangeduid)

|Heyy|
-hallo wat doe je in een zieken huis?-
Ik wist dat ze direct met de deur in huis zou vallen.
|Ja ik weet het het klinkt raar maar ik en Fien gingen naar het skatepark je weet wel waar we altijd gaan en we hadden een soort van ruzie gekregen denk ik dus ging ze weg ik bleef nog eventjes zitten. Toen ik wou vertrekken viel er een jongen superhard ik dacht dat hij dood was! Maar hij leeft! Gelukkig!|
-wat??- vraagt ze nogal hysterisch.
Er komt een verpleger uit de kamer waar de (onbekende, waarvan ik de naam niet van weet) jongen ligt, hij komt naar me toe en vraagt hoe hij heet.
|sorry ik moet ophangen|
Bieb
En ik leg zo snel mogelijk af.
"Euhm ja sorry eigenlijk ken ik hem niet. Hij viel bewusteloos neer en ik heb direct naar hier gebeld."
Antwoordt ik een beetje verlegen.
"Waarom wacht je dan nog op hem?"
Euh ja eigenlijk weet ik dat ook niet. Waarom ben ik hier?
"Anders is hij alleen" lieg ik
"Ah ja ok, ken je misschien zijn ouders of weet je waar hij woont?"
Vraagt hij serieus.
"Nee sorry ik zag hem voor de eerste keer" mompel ik.
"Ah ja ok we zullen wel iets vinden. En ga jij nog hier wachten op de onbekende jongen of ga je naar binnen?" Zijn stem lijkt geïrriteerd. Zou hij geïrriteerd zijn door mij? Wat heb ik misdaan? What ever.
"Euhm ja ik zou graag naar binnen gaan als dat kan" zeg ik beleefd.
"Ja tuurlijk hoor, volg mij maar."
Zoals hij zegt ga ik snel achter hem aan. Hij stapt echt supersnel.
Als we er zijn zie ik dat zijn ogen open zijn. Zonder het te vragen ga ik op de stoel naast het bed zitten. "Hoe heet je" vraag ik stilletjes, misschien hoort hij het zelfs niet.
"Max, mijn hele naam is Maxim"
Zegt hij met een lief zacht stemmetje.
"Ik ben Ella"
En nu pas heb ik door dat hij supermooie lichtzeeblauwe ogen heeft net zoals Alex, zijn hele naam is Alexander. Ha lol! Ze hebben allebei lange namen en een kortere naam.
"Ik zal jullie alleen laten" onderbreekt de verpleger. Ik had zelfs niet door dat hier nog iemand anders was.
"Waarom ben je hier?" Vraag mt Max na een tijdje. Ik vind het zelfs een beetje onbeleefd. Maar ok. Forget it.
"Ik wou gewoon weten hoe het met je gaat" verzin ik snel.
"Het gaat goed zoals je ziet" zegt Max boos. Ik doe alsof ik het niet gehoord heb en ga weg. Als ik een beetje verder weg ben hoor ik hem nog iets mompelen. Ik wil nu terug gaan en roepen dat ik hem daar gewoon had kunnen laten liggen, maar ik hou me in. Ik ga naar de balie en vraag of ze een gsm of iets anders gevonden hebben. Ze vraagt zelfs niet of ik zijn familie ben.
"Ja de gsm ligt in kamer 115, dat is hier de gang in en dan naar rechts de groene pijl volgen" zegt de vrouw aan de balie beleefd.
"Dank u wel" en ik ga het gangetje in en volg de groene pijl. Na een beetje wandelen kom ik bij kamer 115. Ik kijk om me heen of er geen wachtkamer is, wie weet zijn hier nog andere mensen aan het wachten om binnen te komen en ga ik gewoon naar binnen. Ik heb wat rondgekeken en zie niets dus klop ik op de deur.
Klop klop klop
Ik kijk naast de deur en zie er een bel staan. Shit.
"Kom maar binnen" word er geroepen. Ik doe deur open en zie een jongeman achter een tafel zitten met een laptop voor zijn neus, naast de laptop een gsm en veel papieren. Het is geen bureau maar het lijkt er op. Achter en naast de man staan rekken met allemaal dozen in. Ik vermoedt dat er in die dozen persoonlijke spullen zijn zoals gsm portefeuilles enz. Ik word uit mijn gedachten gehaald door de man.
"Hallo jongedame, kan ik u helpen?"
"Euh ja sorry , kan ik hier een gsm afhalen" vraag ik na een tijdje.
"Natuurlijk, welke kamer?" Vraagt hij en gaat naar de rekken. Terwijl ik naar hem kijk vraagt hij welk verdiep,  zo snel mogelijk antwoord ik:
"Hetzelfde verdiep als dit" want eigenlijk weet ik niet of dit het eerste verdiep is of het gelijkvloers, soms gingen we een paar trapjes naar boven soms een paar trapjes naar beneden dus ik weet het niet.
"Welke kamernummer was het ook al weer?"
"195"
"Voila" en hij geeft een gsm, een iPhone 6 zelfs.
"Dat is zijn gsm?" Vraag ik. Ja natuurlijk is het zijn gsm. Deuhh... Wat voor domme vraag stel ik nu.
"Ja, geef maar"
Ik vraag me af waarom hij de gsm terug wilt. In denk dat hij mijn gedachten kan lezen want hij vraagt:
"Ik ga gewoon kijken naar de nummers" waarom zou hij willen kijken naar zijn nummers "om zijn ouders te bellen" zegt hij er nog achter. "Ah ja ok" ik geef de gsm aan de man. Hij pakt de gsm, gaat zitten en steekt en draad ( of hoe je dat ook noemt) in de gsm. Hij tikt wat op de computer  en zegt dat ik naast hem mag zitten. Ik ga naar hem en ga naast hem zitten. Ik zit ongemakkelijk naast hem te kijken wat hij doet op de computer.
"Kijk hier staat de lijst met alle nummers" hij wijst naar de lijst op de computer.
"Dank u wel" ik pak mijn gsm, tik de nummer in en bel.
(Als Ella iets zegt os het | | zo aangeduid
En als de moeder van Max iets zegt is het ~ ~ zo aangeduid)
| Hallo?|
~Hallo met Eva, met wie spreek ik?~
|Hallo u spreekt met Ella, ik ben in het ziekenhuis met uw zoon Max kan dat?|
~Ja ik heb een zoon Max. Hij ging deze middag skaten.~ zegt ze bezorgd.
|Ja dat klopt, hij viel neer dus belde ik direct de ambulance en reed ik met hem mee|
~In welk ziekenhuis zijn jullie?~
|In Leuven.|
~Ok ik kom er aan welke kamer?~
|honderdvijvennegetig|
En ze legt af. Het lijkt alsof ik haar stem ergens van ken.

--------------------------------------------------------------------------------------------
Hellowwtjesss👅
Ik zal proberen zo snel mogelijk te uploaden.
Als jullie tips hebben of iets anders stuur maar in privé.
Altyd welkommm😋
--------------------------------------------------------------------------------------------