เพล้ง!!!
เสียงแจกันราคาแพงเหยียบแสนกระทบกับพื้นอย่างดังโดยการกระทำด้วยแรงโทสะของ ปาร์คแจอิน
'น่ารำคาญ! ผมบอกคุณกี่ครั้งแล้วว่านี่ไม่ใช่เรื่องของคุณ!'
'ทำไมมันจะไม่ใช่เรื่องของฉัน! คุณนอกใจฉันนะ...คุณจะให้ฉันอยู่เฉยๆแบบนั้นหรอ..'
ดวงตาคู่สวยที่แสดงแววตาแข็งกร้าวออกไปเมื่อครู่ บัดนี้ถูกแทนที่ไปด้วยหยาดน้ำตาสีใสที่ร่วงหล่นลงมา
ตามแรงโน้มถ่วงของโลกพร้อมกับแววตาที่แสน
เศร้าสร้อยและสับสนเข้ามาแทนที่'ผมไม่ได้นอกใจคุณ! คุณพูดอะไรออกมา!'
เสียงของผู้ที่เรียกได้ว่าเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดไม่ต่างไปจากเดิม
'แล้วที่ฉันเห็นมันคืออะไร... ไหนคุณบอกคุณจะรักฉันคนเดียวไง..'
หยาดน้ำใสไหลออกจากตามาไม่ขาดสาย ใจผู้เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายพังสลายลง สิ่งที่ ปาร์คจียอน เห็นนั้นช่างเป็นตัวบ่งบอกได้อย่างดีว่าร่าง
สูงที่เธอเคยกอดตรงหน้านั้น ไม่ได้ฝากหัวใจไว้ที่เธออีกต่อไปแล้ว'.....'
'คุณรักษาสัญญาที่คุณให้ฉันไว้ไม่ได้ ตอนนั้นคุณจะสัญญาออกมาทำไม คุณทำให้มันกลายมาเป็นพันธะรั้งหัวใจของฉันไว้ตรงนี้ทำไม..'
'ผมขอโทษ..'
'คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษในสิ่งที่คุณตั้งใจทำให้มันเกิดหรอก มันเปลืองน้ำลาย'
'.....'
'.....'
'ผมจะเอามาร์คปะ..'
'ฉันไม่ให้คุณเอาลูกของฉันไปไหนทั้งนั้นแหละ!'
'ทำไมผมจะเอาลูกไปไม่ได้! ในเมื่อมาร์คก็เป็นลูกผมเหมือนกัน'
'คุณก็เอาจีมินไปสิ คุณจะเอามาร์คไปไหนไม่ได้ ฉันไม่ให้ลูกของฉันกับคุณหรอก'
สิ้นเสียงประโยคของผู้เป็นแม่ดังขึ้น ทำให้เด็กชายอายุเพียง14ปีเจ้าของชื่อประโยคก่อนหน้าที่ถึงกับสะอึก ร่างเล็กกอดเข่าตัวเองไว้แน่น หยาดน้ำตาสีใสไหลออกมาไม่ขาดสาย ความรู้สึกภายในใจมีแต่คำว่าเจ็บปวดเต็มไปหมด เมื่อได้ยินคำพูดของบุพการีที่ให้กำเนิดเขามาทั้งสอง
คนพูดว่าไม่มีใครต้องการเขา
พี่มาร์คเป็นลูกพ่อกับแม่... แล้วเขาไม่ใช่ลูกของพ่อกับแม่รึยังไง.. ความน้อยใจตีตื้นขึ้นมาภายในอก ความรู้สึกนึกคิดนั้นได้หายไป แววตาของเด็กชายตัวเล็กมองออกไปอย่างเลื่อนลอย
และไร้จุดหมาย พร้อมกับหยาดน้ำตาสีใสที่ไหลลงมามากกว่าเดิม จีมินได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ตั้งแต่ก่อนแจกันราคาแพงจะถูกปัดลงให้แตกสลายลง
ไปกับพื้นเสียอีก