‘เพราะคุณคือตัวแทนที่ถูกคัดเลือกจากความโศกเศร้าทั้งหมดทั้งมวลเหมือนกับดอกไม้ดอกนั้นนั่นแหละ’Cyclamen🌺
------------------------------------------------
051216 20.26 น.
‘จองกุก นี่มันอะไร’น้ำเสียงฉุนเฉียวของปาร์คจีมินในตอนนี้ดังมากจนจะทะลุไปถึงห้องพักห้องอื่นๆในคอนโดชั้น31ได้ถ้าไม่ติดตรงที่ว่าคอนโดหรูแห่งนี้เป็นห้องเก็บเสียงและในมือมีโทรศัพท์ของร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงหน้า
‘พูดดีๆกับพี่หน่อยจีมิน พี่โตกว่าเรานะ’ จอนจองกุกมองกลับไปยังคนตัวเล็กด้วยความเบื่อหน่าย สายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาถูกส่งไปให้เด็กหนุ่มที่ตนเรียกว่าคนรัก ชายตามองโทรศัพท์ในมือเล็กที่มีบทสนทนาของคนสองคนปรากฏแก่สายตาอยู่
‘จีมินถามว่านี่มันคืออะไร ทำไมพี่ต้องบอกรักเขา ..เขาเป็นใครเหรอครับ..’
จีมินตวาดขึ้นมาอีกครั้งในประโยคแรก ก่อนจะลดระดับเสียงลงมา พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้นขึ้นมาบนขอบตาเรียวจนบังทัศนียภาพของตนเองไปเสียหมดมือที่ถือโทรศัพท์เครื่องหรูนั้นกำลังสั่นไหว ปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น หวังเพียงแต่คำพูดที่ออกจากปากของคนตรงหน้าจะเป็นเพียง
'แค่คนรู้จัก แค่ญาติ พี่น้อง' หรืออะไรก็ได้ที่เขาจะไม่ต้องเจ็บปวด‘แฟนเก่าพี่ ..’
คำตอบที่ออกมาจากปากของจองกุกทำเอาคนฟังเจ็บไปทั้งหัวใจ ลามไปทั้งทั่วร่างกาย ก่อนจะเอ่ยถามต่อ พร้อมกับบีบโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือแน่น‘เขาทักมาทำไมครับ’
‘เขาต้องการคนรักษาใจ เขาเพิ่งเลิกกับแฟนมา ..’
‘แล้วพี่ไม่คิดจะรักษาใจจีมินบ้างเลยเหรอ..’
จีมินพูดด้วยเสียงสั่นๆของตอนพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาตามแก้มใสจมูกรั้นเริ่มขึ้นสีจากการร้องไห้ ริมฝีปากของคนตัวเล็กเม้มแน่นมากกว่าเดิมจนรู้สึกเจ็บ