เวลาที่ดวงอาทิตย์ได้พักผ่อนจากการส่องแสงฉายเพื่อ
เผาไหม้ผิวมนุษย์บนโลก ใบไม้พริ้วไหวตามสายลมที่คอยกระทบคลอเบาๆ ท้องฟ้าเปลี่ยนจากสีส้มเป็นสีดำสนิท ดาวนับล้านดวงส่องแสงสุกสกราวอยู่บนท้องนภา
กว้างใหญ่ในยามราตรีแสงจันทร์ผ่องนวลส่องแสงลงมาต้องกับ
ใบหน้างามของเด็กชายวัย14ปี ลมที่กระทบกับใบหน้าเบาๆทำเอาปอยผมนวลพัด
ตามแรงลมอย่างพริ้วไสว
นัยน์ตาเรียวสีน้ำตาลมองทอดไปยังผืนนภาคล้ายใต้น้ำทะเลลึกอย่างหลงใหล แขนทั้งสองข้างโอบกอดเช่าของตัวเองไว้
ปาร์คจีมินหนะ ชอบมองท้องฟ้ายามกลางคืนที่สุดเลยนะสวบ...
แรงกอดรัดจากทางด้านหลังไม่ได้ทำให้ร่างเล็กในอ้อมกอดของ จอนจองกุก นั้นตกใจแม้สักนิด มันเคยชินไปแล้วเสียอีกที่อีกคนจะชอบมากอดตามอกตามใจตัวเองแบบนี้น่ะพี่จองกุกนี่แย่เนาะทุกคน
ไม่หรอ.. ทำไมหละ.. ก็พี่จองกุกชอบแต๊ะอั๋งจีมินนะ!!!ปากอิ่มบ่นขมุบขมิบคนเดียวพร้อมกับพูดในใจ ขัดกับหน้าของเด็กชายที่ตอนนี้แดงกว่ามะเขือเทศที่เจ้าตัวชอบกินเสียอีก
'มานั่งทำไมตรงนี้ครับ? มันหนาวนะ ไม่เอาเสื้อแขนยาวมาด้วยหละครับ แล้วถ้าโดนแมลงกัดหละ? หืม? ....เด็กดื้อ'
จองกุกยิงคำถามใส่คนตัวเล็กเสียจนอีกคนตอบไม่ทัน ทำให้การตอบสนองของจีมินมีเพียงยู่ปากและพองลมในแก้มใส่อย่างเบื่อระอา ก่อนจะเอ่ยตอบพี่ชายข้างบ้านไป
'พี่จองกุกถามเยอะอะ จีมินไม่อยากตอบ -3-'
จองกุกยิ้มพร้อมกับส่ายหัวให้กับพฤติกรรมอันแสนจะน่ารักของคนในอ้อมกอด มือหนาบีบลงบนแก้มย้วยของเด็กชายตัวเล็กก่อนจะยืดออกและบิดไปมาจนแก้มนั้นขึ้นเป็นรอยสีแดงจางๆ
มันไม่ใช่รอยบีบหรอกน่า... จีมินกำลังเขินต่างหาก'พี่จองกุกกก จีมินเจ็บนะ อย่าบีบแก้มจีมินสิ งื้อออ'
'ฮ่าๆๆ พี่ไม่แกล้งแล้วครับ ไหนบอกพี่มาสิ จีมินมาทำอะไรที่นี่ครับ?'
