ေတာင္းပန္ပါတယ္ Yi Fan!!!
တကယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္!!!!
ကြၽန္ေတာ္လိုေကာင္က သူရဲ႕အခ်စ္ကို ဆက္ၿပီး လက္ခံဖို႔ မထိုက္တန္ေတာ့ဘူး။
သူ႔ရဲေဘးမွာ ဆက္ရပ္ဖို႔ ယံုၾကည္ခ်က္မရွိေတာ့ဘူး
ဒါေပမယ့္ ထြက္ေျပးဖို႔လည္း ယံုၾကည္ခ်က္မရွိဘူး။
ဟန္ျမစ္ကမ္းေဘးလာၿပီး ဒူးပိုက္ကာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လို ေအာ္ငိုေနမိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္။
တကယ္ဆို ငိုဖို႔ေတာင္ မတန္တဲ့သူပါ။
တစ္ခါတည္း ျမစ္ထဲ ေျပးဆင္းသြားသင့္တာ။
" Chanyeol'a!!!!!!"
" ဟင္?"
အေနာက္ကေန ထြက္လာတဲ့သူ႔ အသံ။
ကြၽန္ေတာ္ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ အသည္းအသန္ေျပးလာတဲ့သူ။
သူဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္မွာဘဲ ပုန္းပုန္း ေတြ႕ေအာင္ရွာနိုင္တဲ့ သူရယ္ပါ။
သူနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ သူ႔မမ ပါ ေျပးလိုက္လာတယ္။
အေဝးက ျပန္လာတဲ့ သူ႔မမကိုပါ ကြၽန္ေတာ္ ဒုကၡေပးမိတာလား?
မေတြ႕ရတာၾကာတဲ့ ေမာင္နွမ ၂ ေယာက္အၾကားက အခ်ိန္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ေနွာက္ယွက္ပစ္ခဲ့မိတာလား?
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အေရးမပါတဲ့ အထင္လြဲမႈေၾကာင့္ေလ...
ကြၽန္ေတာ္ဆီေျပးလာေနတဲ့သူေၾကာင့္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္မိတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူက သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္တယ္။
"Chanyeol!!! ဘာျဖစ္လို႔လဲ?? ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ?? ဘာျပႆ နာရွိလို႔လဲ???"
ၿပီးေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္ထဲက ထုတ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္ရည္ေတြကုိ သုတ္ေပးၿပီး သူေမးလာတယ္။
စိတ္ပူလို႔ တုန္ရီေနတဲ့ သူ႔အသံေတြ။
သူ႔ ပါးျပင္ႏုႏုေပၚက မ်က္ရည္စေတြ..
သူ႔ကို ဒီလို ျဖစ္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္မိတာ..
ကြၽန္ေတာ့္ရ႕ဲ အသံုးမက်တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြက သူ႔ကို မ်က္ရည္က်ေအာင္ လုပ္မိတာ...
