Again [DiaMark]

Part 2 Heart Sinking

มาร์ค แมคเคนน่านอนลืมตามองเพดานห้องนอนด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความสับสนและครุ่นคิด คนตัวขาวซุกตัวกับกองผ้าหนวมผืนใหญ่สีเข้มราวกลับว่ามันคือป้อมปราการที่จะสามารถกันเขาออกจากความคิดของตัวเองได้ เขาตื่นนอนมาสักพักแล้วแต่เขาไม่อยากจะลุกออกจากเตียงเพราะเขายังคงจมดิ่งและไม่สามารถว่ายโผล่พ้นมหาสมุทรสุดลึกล้ำของวังวนแห่งความคิดได้

เมื่อวานหลังจากพาร่างอันเลื่อนลอยของตัวเองไปซื้อเนยที่ซุปเปอร์มาเก็ต ยืนเหม่อเสียจนโดนแคชเชียร์ดุและมองค้อนใส่ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเดินกลับบ้านถูกได้ยังไงอาจเป็นเพราะความเคยชินของร่างกายและสมอง ความหิวกระหายในตอนแรกดูเหมือนมันจะหายไปเสียหมด เขากินพาสต้าไปแค่ครึ่งจานแล้วขอตัวลุกออกจากโต๊ะอาหารและเดินขึ้นมาบนห้องของตัวเองเลย ล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม พยายามข่มตาให้หลับและพูดบอกหัวใจตัวเองซ้ำๆว่าให้เต้นแรงน้อยลงกว่านี้อีกหน่อย อันที่จริงเมื่อคืนเขาแทบไม่ได้นอนด้วยซ้ำ เอาแต่คิดเรื่องงานเลี้ยงอาทิตย์หน้าตลอดทั้งคืน ไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอหลับไปตอนไหน อาจจะสักตีสามตีสี่ได้แล้ว

"นายจะตัวโตขึ้นแค่ไหนนะ"

มาร์คพูดกับตัวเอง ร่างบางเอื้อมมือไปควานหามือถือที่โต๊ะข้างเตียง ปลกล๊อกหน้าจอ เข้าแอพพิเคชั่นยอดฮิตอย่างอินสตาร์แกรมและด้วยมือที่ไวกว่าความคิด หน้าไอจีของเฟอร์เดียก็ปรากฎในสายตาเขาแล้ว สองสามปีที่ไม่ได้ติดต่อกัน เขาเปิดเข้ามาดูไอจีชายหนุ่มรุ่นน้องเป็นประจำ เฟอร์เดียอัพรูปค่อนข้างบ่อยอย่างน้อยก็บ่อยกว่าเขา ส่วนมากก็จะเป็นรูปเซลฟี่รูปกิจวัตรประจำวันต่างๆรูปงานทั้งด้านดนตรีและงานแสดง แต่รูปที่เฟอร์เดียโพสบ่อยที่สุดคือรูปท้องฟ้า เขานั่งไล่ดูรูปท้องฟ้าหลากสีต่างช่วงเวลาที่เฟอร์เดียโพสและอ่านคอมเม้นตลกๆที่ชายหนุ่มโต้ตอบกับเพื่อน