ความเงียบงันที่เข้าปกคลุมทั่วทั้งห้องกว้าง
ความเงียบงันที่เข้าปกคลุมจิตใจของมาร์ค แมคเคนน่า
ความเงียบงันที่เข้าปกคลุมถูกทำลายด้วยถ้อยคำของเฟอร์เดีย วอลช์พีโล
"ผมคิดถึงมาร์คมากนะ"
แค่ประโยคสั้นๆหนึ่งประโยคที่เฟอร์เดียพูดออกมาเหมือนคลื่นยักษ์ขนาดมหึมาที่ซัดถล่มกำแพงกั้นความรู้สึกที่เขาพยายามใช้มันต้านทานทุกอย่างให้ไม่เหลือชิ้นดีทันทีที่ฟังจบ
ร่างกายจากเดิมที่ก็สั่นเทากลับยิ่งสั่นสะท้านมากยิ่งขึ้น
ไม่ไหวแล้ว เขาทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาไม่สนอะไรมันทั้งนั้นแล้ว
ถึงแม้เสียงจะสั่น ถึงแม้ว่าจะต้องร้องไห้ต่อหน้าเฟอร์เดีย
แต่มาถึงตอนนี้เขาต้องพูดทุกอย่างออกไป สารภาพทุกอย่างออกไปให้หมด...
"ขอโทษนะ แต่ว่านายเป็นใครหรอ นายไม่ใช่เด็กคนนั้นที่ฉันรู้จักอีกต่อไปแล้ว"
"..."
"ทำไม...ทำไมถึงได้ใจร้ายแบบนี้"