(Pasensya na kung complicated itong chapter na ito ha? Waley maisip si Author.)
Celine’s POV
Bad trip! Late na naman ako. But this time, wala nang gwapong naki-inserted. Mas gusto ko yatang nandito siya para mang-asar. Hehe. Familiar talaga yung mukha niya but ngayon ko pa talaga siya nakita. Ang gulo! Honesto, promise! Marami naman akong kakilalang lalaki dito sa school. Kung taga-dito talaga siya noon pa, bakit hindi siya naging boyfriend ni Pinky? Lahat na sigurong gwapo dito naging bf na niya. Joke lang! May natitira naman kahit papaano. Hindi kaya transferee? Pero bakit siya familiar? Grrr. Maka-study na nga.
Nicho’s POV
Nakakapanibago talaga ang new school ko. Ito yung type ng skul na gusto ko noon pa. My two wishes are already granted J . First, ito na nga- yung school. Second, si Celine. But hindi muna ako magpapakita sa kanya. Ayokong ma-badtrip na naman sya dahil sa akin. Okay na siguro tong pagmasdan siya na hindi niya ako nakikita. She’s coming, LATE again. Hay naku. *tago’2* boooogsh! Ayun, may nakabangga ako…….
Celine’s POV
Hoy lalaki! Ano ba’ng meron sayo? Hindi na ako nakapag-focus sa aking pagmemorize ng “The Passionate Shepherd to His Love” na kailangan kong i-declaim sa klase. Umalis ka na nga sa isip ko. Alis, tsupe! Ito na naman si JEric, bina-bad trip na naman ako. He’s teasing me… With that guy. Yes, yung Mr. Stranger –slash- Mr. Handsome –slash- Mr. ASAR. WAAAAAH!
Nicho’s POV
Dahil sa pagtatago ko, may naging friend na ako. Sa pagkasabi niya ay classmate daw sila ni Celine, at seatmate pa! Nasabi ko na bang senior highschool student na ako? Wew! Swerte, may mag-aupdate na sa akin tungkol ni crush. Wag niyo nalang tanungin kung bakit kami nagka-friends. Basta FRIENDS, yun na yun! By the way, his name is James Eric Uy. Gwapo sya (pero mas gwapo ako), humble pero sobrang kulit niya sa klase. No wonder mababadtrip si Celine sa kanya.
Celine’s POV
Hay naku. Dear Pinky, sana naging daliri ka nalang kagaya ng pangalan mo! Tinablan mo talaga ako sa pagiging best actress, ikaw na talaga! May “acting’2” ka pang nalalaman. Sayang ang pineapple juice kong natapon coz of you. But my dear, almost all of the students in the canteen who witnessed believed that you really do it intentionally. You’re not innocent in their eyes. (Eh ano naman kung kampi sila sa akin? Hindi pa rin yun maibabalik ang pineapple juice ko. Ansakit T_T) Pinky finger sounds better than Pinky Mae Amore. May alias na ako para sa iyo, finger. Hehe. Sana kasingliit ka nalang ng pinky finger ko :p
Nicho’s POV
Dismissal na. Nakasabay ko si James pag-uwi pero iba yung way papunta sa kanya-kanyang bahay namin. Nagkausap kami habang naglalakad papuntang gate. Kinuwento niya sa akin kung paano na pissed-off si Pinky sa kanya. Haha. Parang apple daw yung mukha dahil sa pamumula. Mestiza eh.... At syempre, nabanggit rin niya kung ano ang nangyari sa canteen. Tsk. Si Pinky talaga. Yes, I know her. She’s my cousin. Amore, remember? So don’t be anxious na baka magka-kami kasi labag sa batas yun. Hehe. Mabait naman siya. Sweet. But there will always be worse in good. If only I was there, I would save Celine from my cousin’s evil plan. Sayang, late kami ma-dismiss kasi graduating na eh.
Celine’s POV
Tulala. My day was not complete. Anong section kaya siya? I don’t what do you call this thing. First time kong na-feel ito eh. Yun bang naaasar ka sa kanya tapos you want to see him again. Atsaka yung hearbeat ko kahapon na sobrang lakas dahil sa sinabi niya. Maka-flashback nga.
-FLASHBACK-
“Ikaw na naman?” Aba! At sabay pa kaming sumigaw. Destiny ahh! Sya na siguro ang inilaan para sa akin. Inalaan para sirain ang buhay ko. Kainis! Bumitaw ako sa pagkakapit sa kanya at inayos ang sarili.
Ano ba yan! Kinikilig pa naman ako kanina. Hindi ko talaga alam kung ano ang meron sa lalaking ito bakit bad trip na bad trip ako sa kanya. Makaalis na nga.
“I was sure that you and I were bound by fate. Hope to see you again, princess!”
-END-
Ano daw? Ha? Basta may “fate” at “princess”. Hoooooh. Infatuation ba to? Never ko pa talaga ito na-feel. Celine, tumigil ka na.
It’s already 7:18 pm. Hindi pa ako kumakain. Wala akong ganang kumain. At ayoko munang gumawa ng assignment. *tok tok tok*
Pumasok si mommy. “Baby, you don’t want to eat?” Naglakad na siya papunta sa kinahihigaan ko. “Not yet mommy,” I replied but nakatulala pa rin ako.
“What’s wrong? Is it because of Pinky?” I gave her a “no sign”.
“About the Mr. & Ms. Valentine? Don’t worry, you’ll be the prettiest, I assure you that. Mom will support you.” Naka-big YES na pala si mommy. Sinabi ko kay Ms. Elaiza kahapon na AYAW NA AYAW talaga ni mommy kahit na hindi ko pa nasabi sa kanya. At ayun, last night, tinawagan ni Ms. Elaiza si mommy at nalaman niyang gawa-gawa ko lang yun. May magagawa pa ba ako? Kahapon ko pa yun inaccept. Pero hindi iyan ang iniisip ko.
“INLOVE na ba ang baby ko?” iyun! Iyang linya na iyan ang nagpapawala ng pagkatulala ko. “No mommy!” I cry. Tumawa lang siya. “Sure ka ba?” I nod.
“Maybe you still don’t figure out what is really love. And to give you a sort of advice, I want you to know that LOVE is a very big thing. When a door will open and you choose to enter, it’s hard for you to go out, baby. That’s why you need to think if you are already ready because there’s no turning back. But remember, OPPORTUNITY is only once. Mahirap na siyang ibalik. But don’t you worry, CHANCES are many. Pero sobrang rare na iyan sa panahon ngayon.”
“Chances?” I respond.
“Yes, chances. Napakaraming chances dito sa mundo. But it’s your choice that matters. Walang kwenta ang chance na iyun kung hindi mo talaga yun choice.”
“Talaga mommy?” I ask innocently.
She grinned. “You don’t know when the opportunities and chances will come, kaya kailangan mong maging handa. So that you won’t REGRET. ”
“You don’t know when the opportunities and chances will come, kaya kailangan mong maging handa. So that you won’t REGRET.” Kinabahan ako sa last niyang line ah?
“Why you’re telling me this mommy?”
“Coz you’re a woman now, not a little girl who just want to play toys. Malaki ka na. I want you to be prepared. Iba kasi ang fairytale sa reality. Napaka-complicated ng reality, baby. Kailangan mong maramdaman ang tinatawag nilang PAIN.”
“Kinikilabotan naman ako sa word na iyan mommy. Parang anong sakit or kagat ng insekto ang pain na yan. Tama na po mommy.”
“Sige, kumain ka na ha? Oops! May nakalimutan pa pala ako. Don’t be afraid to CRY. And FYI, hindi lang ako ang gustong i-lecture ka noh. Iyan ang bilin ng daddy mo sa akin before siya kinuha sa atin.”
Wow! Ang CHAR naman nila. DADDY. Nalungkot naman ako, wala dito si daddy. T_T
Author’s note:
Ang plano ko talaga is summary lang yung Chapter na ito at alternate na POV. But iwan ko ko ba kung bakit ang taas ng last na POV ni Celine. Napansin niyo ba? SHOCK nga rin ako ehhhh. Hehe.
