Bozuk Saat

Adını Anınca...

adını her andığımda
nedendir bilmiyorum
gözlerim doluyor...
utanıyorum...

sen gideli yıllar oldu biliyorum,
dön demeyeceğimi
geleyim mi demeyeceğini de biliyorum
adını her andığımda içim titriyor...

sen gittikten son yaşama devam ettim
hiçbir şeyi yarım bırakmadım
yeni bir işe girdim
yeni dostluklar edindim,
yeni olan hiç birine seni anlatmadım
anlatamadım...

senle yaşamaktan çok korktum,
yeni yaşantıların karşısında zayıf, titrek olmaktan...
eskilerle de görüştüm hiç birini ihmal etmedim,
onları her gördüğümde seni görmüş gibi oluyorum,
gözlerim doluyor utanıyorum...

geçenlerde senle tanıştığımız yerdeydik eskilerle
laf senden açılınca gözlerim doldu,
anladı tabi çocuklar ve sustu
onlar susunca kötü oldum,
seni özledim gözlerim doldu...

şimdi nerdesin, kiminlesin,
ben geliyor muyum aklına bilmiyorum,
soramıyorum çocuklara korkuyorum,
onlar da anlatmıyor fenalaşıyorum...
seni özledim hem de çok...

karşına çıkmak isterdim yıllar sonra
neden gittin diye sorabilmeyi,
hesap sormayı, yapamam
gözlerin gözlerime değerse
içim titrer utanırım....
saçların aynıymış, biraz kilo almışsın,
hala aynı yürüyor ve duruyor diyorlar,
bu kız hiç değişmeyecek diyorlar,
seni bıraktığım gibi bulmaktan korkuyorum,
içim titriyor gözlerim doluyor...

hala seni düşünebilmek tuhaf biliyor musun,
sokaklarda yürürken
bir kadında senin saçlarını görmek
başkasında yürüyüşünü,
tüm kadınlar sen oluyor...
gülüşünü görmekten korkuyorum...

bazen saatlerce denize bakıyorum,
bazen de konuşamıyorum,
aklıma geliyorsun,
ne düşünebiliyorum ne de...
gözlerim doluyor, korkuyorum...

saçların ve parmakların
gözlerin ve gülüşün
ben seni arıyorum herkes de ve her şeyde
belki bu yüzden bir çok ah alıyorum....

ben seni hala seviyorum
içim titriyor,gözlerim doluyor, utanıyorum...

Görkem Özcan

18.Eylül.2008