Falling Apart (Shawn Mendes F.Fiction)

Πρόλογος

"Ξέχασε το μπαμπά δεν πρόκειτε να το δεχθώ" Φώναξα έξαλλη.

"Δεν ήταν ερώτηση μικρή ήταν ανακήνωση" Φώναξε πίσω και εγώ νευρίασα ακόμη περισσότερο.

"Όχι μπαμπά δεν μπορείς να μου το κανείς αυτό. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό στην μαμά" Είπα και τα μάτια μου βούρκωσαν στην θύμηση της.

"Μην ανακατεύεις την μητέρα σου σε αυτό" Είπα ανεβάζοντας επικύνδινα τον τόνο την φωνής του.

"Δεν μπορείς να την αντικαταστήσεις. Καμιά δεν θα την αντικαταστήσει. Δεν θα δεχθώ να φέρεις αυτή μέσα στο σπίτι" Είπα κλαψουρίζοντας και δείχνοντας την γυναίκα που μας κοιτούσε τόση ώρα. Ο πατέρας μου άνοιξε την πόρτα και έφυγε από το σπίτι.

"Γλυκιά μου δεν είμαι εδώ για να αντικαταστήσω την μαμά σου αλλά θα ήθελα πολυ να με φωνάζεις μαμά" Είπε γλυκά και μου χαμογέλασε.

"Ποτέ" φώναξα στην μούρη της.

"Ακου με καλά μικρή αν θες να τα πάμε καλά θα με σέβεσαι και πρέπει να δεχτείς ότι θα μείνω εδώ. Αν μου πας κόντρα δεν θα καταφέρεις τίποτα. Δεν με νοιάζει τι θες ή όχι εγώ είμαι η μαμά σου τώρα και σε λίγο θα γίνω και η καινούρια γυναίκα του μπαμπά σου"

"Όχι δεν θα γίνεις σκύλα" Είπα και την κοίταξα εχθρικά. Το χέρι της ήρθε στο μάγουλο μου χτυπώντας το δυνατά και κάνοντας με να χάσω την ισσοροπία μου.

"Πρόσεχε καλά πουτανάκι δεν με ενδιαφέρεις ούτε στο ελάχιστο το μόνο που θέλω είναι το πορτοφόλι του μπαμπάκα σου. Θα τον παρω με το μέρος μου και σύντομα θα βρίσκεσε έξω από εδώ μέσα έτσι κι αλλιώς δεν είσαι δικό του παιδί" Είπε καθ μου χαμογέλασε ειρωνικά

"Μακρυά από τον πατέρα μου" Είπα και σηκώθηκα απο το πάτωμα. "Όσο για το τελευταίο ξέρω ότι δεν είμαι δικό του παιδί, όμως ξέρω ότι με αγάπησε σαν δικό του παιδί και δεν θα με διώξει ποτέ από εδώ" Είπα ήρεμη.

"Τότε θα σε κάνω να φύγεις μόνη σου από εδώ μέσα"

Ανέβηκα τις σκάλες γρήγορα και άνοιξα την μικρή πόρτα της αποθήκης δίπλα από το δωμάτιο μου. Όλα της τα πράγματα ήταν εκεί. Έπιασα το ημερολόγιο της στα χέρια μου και άρχισα να το διαβάζω. Το έχω ανάγκη. Αν αυτή τα καταφέρει να με διώξει πρέπει να ξέρω πυ θα βρώ τον βιολογικό πατέρα μου και εκτός αυτού έχω ανάγκη να την νιώσω ξανά κοντά μου. 

Κυριακή 17 Μαρτίου 1998 (Σήμερα η Camila ειναι 15 και η ιστορια μας ξεκινά από το 2014 -άσχετως το ότι έχουμε 2016- Ευχαριστώ)