Falling Apart (Shawn Mendes F.Fiction)

Kεφάλαιο 14

ΜΗΝ ΒΑΛΕΤΕ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΕΤΕ.

Οι ακτίνες του ήλιου μπαίνουν στα μάτια μου και με αναγκάζουν να ξυπνήσω. Το χέρι μου αναζητά το ζεστό σώμα του Shawn όμως δεν υπάρχει τίποτε δίπλα μου. Θα είναι κάτω σκέφτηκα. Σηκώθηκα γρήγορα από το κρεβάτι και άλλαξα τα λερωμένα σεντόνια, τα έβαλα στα άπλυτα και στην συνέχεια έκανα και εγώ μπάνιο. Τύλιξα μια πετσέτα γύρω από το σώμα μου, φόρεσα καθαρά εσώρουχα και πιτζάμες και στέγνωσα τα μαλλιά μου. Απόλυτα ξύπνια πλέον άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου και κατέβηκα κάτω φωνάζοντας το όνομα του.

"Shawn" Φώναξα αλλά καμία απάντηση. Έφθασα στο σαλόνι και είδα τον Cameron να έχει βάλει το πρόσωπο του στης παλάμες του και να ξεφυσάει ενώ ο Matt έκανε βόλτες πάνω κάτω στο σαλόνι.

"Τι έχετε" Ρώτησα αλλά δεν πήρα απάντηση. Ανασήκωσα τους ώμους μου και μπήκα στην κουζίνα αλλά ο Shawn δεν ήταν ούτε εκεί. Ανέβηκα στο δωμάτιο του αλλά ούτε εκεί ήταν. Έψαξα στο κοινό μπάνιο του διαδρόμου και δεν ήταν ούτε εκεί. Κοίταξα έξω από το παράθυρο και το αυτοκίνητο έλειπε, μπορεί να πήγε κάπου.  Ας ρωτήσω τα παιδιά.

"Εεευ παιδιά ξέρετε που πήγε ο Shawn; Το αυτοκίνητο λείπει" Είπα και τους κοίταξα.

"Εμ... κοίτα Camila o Shawn, εννοώ χθές...." Είπε ο Matt κομπιάζοντας

"Έφυγε" Είπε ξερά ο Cameron και ο Matt τον κοίταξε σοκαρισμένος.

"Cameron" Είπε σαν να τον μαλώνει.

"Ναι και σε πόση ώρα θα έρθει" Είπα και κοίταξα με απορία.

"Έφυγε Camila έφυγε" Φώναξε ο Cameron και σηκώθηκε όρθιος χτυπόντας το τραπέζι του σαλονιού με το πόδι του.

"Και εγώ σε ρώτησα πότε θα έρθει" Είπα λίγο πιο δυνατά και με κοίταξε με περισσότερα νεύρα.

"ΕΦΥΓΕ CAMILA ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΡΘΕΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΤΕ" Φώναξε και ένιωσα την γη να χάνετε κάτω από τα πόδια μου.

"ΛΕΣ ΨΕΜΑΤΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΦΥΓΕ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΠΕ ΠΟΤΕ" Είπα με την σειρά μου και τοτε ο Matt ήρθε και με αγκάλιασε.

"Matt πες μου ότι δεν είναι αλήθεια" Είπα κλαψουρίζοντας και έριξα το κεφάλι μου στο ώμο του.

"Λυπάμαι Camila" Είπε και εγώ χωρίς να σκεφτώ τίποτα άρχισα να τρέχω προς τα δωμάτια μας. Λενε ψέματα, όλο αυτό είναι μια κακόγουστη φάρσα σίγουρα τώρα οι τρείς τους είναι κάτω και γελάνε. Μπαίνω στο δωμάτιο του και ανοίγω τις ντουλάπες και τα συρτάρια. Είναι όλα άδεια δεν υπάρχει ούτε ένα ρούχο του, ούτε ένα προσωπικό αντικείμενο. Κάθομαι στο κρεβάτι με το χέρι να καλύπτει το στόμα μου. Νιώθω κάτι να κυλάει δίπλα μου και βλέπω ένα CD, μια μπλούζα του και εκείνο το κολιέ που μου είχε αγοράσει τα Χριστούγεννα. Φεύγω από το δωμάτιο του με δάκρυα στα μάτια και μπαίνω γρήγορα στο δικό μου. Ανοίγω τον υπολογιστή και βάζω το CD στην ειδική θήκη. Η μελωδία αρχίζει να παίζει και οι στίχοι κάνουν τα μάτια μου να δακρύζουν.