Falling Apart (Shawn Mendes F.Fiction)

Κεφάλαιο 2

"Οοοοο έλα τώρα μπαμπά αυτό είναι μια μεγάλη ευκαιρία" Είπε ενώ τα δάκρυα μου ε΄΄ιχαν στεγνώσει πάνω στα μάγουλα μου.

"Δεν υπάρχει περίπτωση Camila"  Ανακήνωσε κατηγορημάτικα.

"Μα γιατί;"

"Γιατί δεν θα αφήσω εγώ την κόρη μου να γίνει σαν αυτές που κοροιδεύω. Μια ασήμαντη τραγουδιστιούλα που θα γίνει διάσημη δείχνοντας το κώλο της" Φώναξε κουνώντας τα χέρια του δεξιά και αριστερά.

"Εγώ θα βρώ τρόπο να υπογράψω το συμβόλαιο, θα φύγω και δεν θα με ξανά δείς ποτέ σου" Είπα με υψωμένο τον τόνο της φωνής μου και τον κοίταξα απειλιτικά.

"Αυτό ξέχασε το" Φώναξε ξανά.

"Εε τότε και εσύ ξέχασε το να έρθω αύριο στον γάμο σου μπαμπά. Μάλλον όχι μπαμπά... Nick" Με κοίταξε σαστήσμενος με αυτό που είπα.

"Δεν υπάρχει λόγος να σε λέω μπαμπά από την στιγμή που δεν είσαι. Είμαι κόρη σου μόνο στα χαρτιά.

"Τι λές Camila;"

" Αυτό που άκουσες είπα Nick η μαμά μου είχε μιλήσει λίγο πριν πεθάνει. Μου είπε ότι δεν είσαι πραγματικός πατέρας μου και μου έχει πει όλη την ιστορία σας. Και με τον βιολογικό μου πατέρα φυσικά" Ναι φυσικά και ο τύπος δεν ήξερε ότι εγώ ξέρω ποιά είμαι και τι είμαι.

"Η μάνα σου έλεγε μαλακίες"

"Μην πιάνεις την μάνα μου στο στόμα σου. Ξέρω πως λέει την αλήθεια" Είπα, έκανα ένα βήμα κοντά του και σταύρωσα τα χέρια κάτω απο το στήθος.

"Πως είσαι τόσο΄σίγουρη;" Ρώτησε και σήκωσε το φρύδι του.

"Διάβασα το ημερολόγιο της"  Με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια και μετά το πρόσωπο του έγινε κόκκινο.

"ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΟΥ ΕΧΩ ΠΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΘΗΚΗ" Ούρλιαξε μέσα στα μούτρα μου καισ την συνέχεια άνοιξε ένα συρτάρι, πήρε κάτι από μέσα και ανέβηκε γρήγορα στο πάνω όροφο του σπιτιού. Έτρεξα πίσω του και τον είδα να κλειδώνει την πόρτα της αποθήκης.

"ΌΧΙΙΙΙΙΙΙΙ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗ" Φώναξα και πήγα γρήγορα προς την πόρτα τραβώντας μς βια το πόμολο.

"Tania (δεν θυμάμαι αν είχα δώσει όνομα στην γυναίκα που σκοπεύει να παντρευτεί ο πατέρας της αλλά αν έχω δώσει και δεν είναι Tania γίνεται τώρα)" ΄Κάλεσε την μαλακισμένη πάνω.

"Αυτό το κλειδί θα το κρατήσεις εσύ και δεν θα της το δώσεις ποτέ αν δεν το πω εγώ. Και εσύ δεν θα ξαναμπείς ποτέ στην αποθήκη" Είπε πρώτα σε εκείνη και μετά σε εμένα και κατέβηκαν και οι δύο κάτω. Στήριξα την πλάτη μου στην πόρτα και άφησα το πόδια μου ελεύθερα και έπεσα κάτω και ακούμπησα το κεφάλι μου στην πόρτα και άρχισα να κλαίω.