Prologue

7.1K 119 14
                                    

Amihan knew that if was there was something bothering her, it was her queen mother, Minea, that needed to know first. 

Though she was a bit shy about her inquiry, the matter was something that she knew her queen mother had the right answer to, so here she was, standing by her mother's bed room, hoping that they might be able to converse tonight, despite the fact that her queen mother had a long day today. 

"Ina," Amihan said, upon entering Minea's room. "Maaari ko po ba kayong makausap? Kahit sandali lang?" She asked.

Minea greeted her daughter with a warm, smile then nodded. 

"Mga dama," She said as she turned to her ladies in waiting. "Iwan niyo muna kami ng aking anak." She added.

As soon as Minea's ladies in waiting had left the room, she gently patted the space beside her on her bed.

"Halika, anak." She said. "May bumabagabag ba sa iyong isipan?"

Amihan sighed as she sat on the spot next to Minea.

"Ina, nais ko lang sanang tanungin kung bakit hindi maaaring umibig ang isang reyna? Hindi ko lang maintindihan kung bakit ito'y mahigpit na ipinagbabawal, gayung hindi naman mapipigilan ng isang reyna ang kanyang damdamin kung merong Engkantadong nagpa-ibig sa kanya, hindi ba?"

Minea smiled warmly as she caressed her daughter's face. 

"Anak, makinig ka. Mahigpit na ipinagbabawal ng kunseho na umibig ang isang reyna sa kahit sino man, sapagkat maaari itong maging sagabal sa kanyang mga tungkulin bilang reyna ng mga diwata at ng buong Encantadia." Minea explained. 

"Kapag ika'y isang reyna, ang iyong nasasakupan ang siyang dapat ibigin mo. Walang sino man ang dapat na makahihigit doon."

Amihan's forehead creased in confusion. 

"Pero ina, hindi ba't minahal ninyo ang aking ama? Hindi ba ito ikinagalit ng kunseho noon?" She asked.

"Anak, alam ng kunseho na ako'y umiibig sa iyong ama, pero sila'y nagtiwala sa akin kung kaya't nang ikaw ay isinilang ko, doon namin napag-usapan ng iyong ama na kailangan muna naming maghiwalay sapagkat kailangan ko ng bumalik sa aking pagiging reyna, at siya, bilang prinsipe ng Sapiro." Minea answered.

"Mahirap man ito para sa akin, ngunit kinailangan ko itong gawin. Bilang reyna ng Lireo at ng buong Encantadia, hindi ako magdadalawang isip na isakripisyo ang aking sariling kaligayahan para sa aking nasasakupan." She added. 

"Bakit, anak? Meron bang Engkatadong nagpapatibok ng iyong puso?"

Amihan looked at her mother and smiled gently. 

"Wala, ina. Ako'y nagtatanong lamang." She said. "Wag po kayong mag-alala. Hindi ko naman po nakikita ang aking sarili na umiibig sa kahit sino man."

"Wag kang magsalita ng tapos, Amihan." Minea smiled. "Baka kainin mo ang iyong sinasabi sa gabing ito."

Staring at a sleeping Ybarro, Amihan sighed at the memory she had with her queen mother.

"Tama ka nga, inang reyna. Kinain ko nga ang aking sinabi nung gabing iyon." She smiled.

Ang Kwento Nating DalawaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon