Bizim Molekül

Bölüm - 2

Multimedia :  merve

" Kalbin korkulukları yok , insanlara yaslanırsan düşersin prensesim "
diye kulağima fısıldadi validesultanım . "
O yüzden sakın insanlara yaslanma , dimdik kal "
diye de eklerken gözlerinden akan yaşlara hakim olamamıştı . Evet annem ağlıyordu . Annemi öyle görmek harbiden içimi çok acıtmıştı . Ama bunu dışa vurmak istemedim ve elimden geldiğince neşeli ses tonuyla üzülmemiş gibi

" ya validesultan deme öyle okumam sonra kocakarilar gibi evde koca bekler surat buruştururum Bıkarsın benden evden felan atarsın " dedim

bunu söylememle dudakları yukarıya doğru kıvrıldı . Hemen sımsıkı šekilde ona sarılıp yanağına kucuk bir buse kondurdum . Parmağımı gülümseyince çıkan belediye çukurunu temsil eden gamzesine dokundurarak " senden bišey istemiyorum ben validesultan . Bu kadarı kafi ... " diye ekledim
Annemle ağlamalı , nasihatlı bir vedalaşmadan sonra eve son bi kez baktım ve valizimi elime alıp babamin peşine düştüm . Arabaya ulaştığımızda babam valizimi elimden alıp bagaja yerlestirdi arabaya sonunda bindik . İçimdeki o hissi anlatamam

. Hafif burukluk çünkü ailemden ilk defa uzaklara gidiyorum .

Biraz korku çünkü başıma bişey gelirse her an koruyabilecek babam olmayacak .

Biraz heyecan çünkü yeni arkadašlar yeni hayat ve en onemlisi özgürlük...

Ben bugüne kadar hep el bebek gül bebek büyümüştüm . Sebebini bilmiyorum . Tek çocuk olduğum için mi ? Fazla nazlı olduğum için mi ? Gerçekten bilmiyorum ama çok güzel birşey . Ailem herşeyimi hoşgörürlerdi . Mesela ortaokulda secgilim olduğunda kızmışlardı . Daha küçük olduğumu , ilerde olabileceğini söylemişlerdi . Lisede hiç cekinmeden onları erkek arkadaşımla tanıştırmıştım mesela . Hiç kızmamış aksine onun ailesiyle tanışmak istemişlerdi .
Daha sonra disiplinlik olmuştum . Haksızdım ama kızmak yerine hiç birşey dememişlerdi .

Dün akşamdan beri kapalı olan telefonumu açma tuşuna basıp telefonum açılmakla meşgulken babama döndüm .

" Babaaa ben şimdi nerde kalıcam yaa ?? "

" Şimdilik bir otelde kalacaksın kızım . Daha sonra benim bir arkadaşım var orda . Askerden . O gelip alacak seni bi süre orda kal . Çevrendekileri iyice tanı , güvenilir insanları seç daha sonra da onların birisiyle ev tutun . Ev arkadaşı işte ... ben sana güveniyorum 19 yıldır bizi hiç yaniltmadin . Hayal kırıkligina ugratmadin . Sen bunu da başarirsin "

Bunları soylerken gulumsemesi az da olsa içime su serpiyordu . Ama gerçketen ailemin bana güvenmesi beni çok mutlu ediyordu. Bende babama cevp vermek yerine gülümsemekle yetindim . Çünkü telefonuma gelen onlarca hayirli yolculuklar msjina cvp vermekle meşguldüm .

Normalden gelen msjlara felan baktıktan sonra en aktif olan whattsap grubunda adımın geçtiğini görüp hemen olaya müdahele ettim .

Whattsap "elmadaki kurt " grubu :

Asya : millet bugün merve ilk defa uzaklara gidiyor . İstanbulaaaaaaaa universteyi orda okuyacak olan varmi baska

Gökçe : ben sakaryada olucam . Yakınim yani mervişim bulusuruz dimi kız

Elçin : hehehyoyyy ben malatyaya uçucam birazdan . Sonunda hayallerimdeki şehiiiir

Asya :ulan varya merve demiştim en son ha ???

Merve : kizlar napiyorsunuz okul telasi basladi yine yaa 😳 arabadayim ben babamla istanbula yaklastik . Ama ben hat degistiricem buna zirt pirt fatura geliyor . Cikarim gruptan ha ona gore ozelden atarsiniz .