Vangelis Kakouriotis- Η πορεία μου..

Κεφαλαιο 2

Το επόμενο πρωί, όπως ήταν φυσικό άργησα να ξυπνήσω, ξύπνησα περίπου στις 1:30 το μεσημέρι· ομγ πολυ κοιμήθηκα.

Σηκώνομαι, κατευθύνομαι προς την τουαλέτα ρίχνω λιγο νερό στο πρόσωπο μου για να ξυπνήσω και κατευθύνομαι στην κουζίνα, ώπου βρίσκω την μαμά μου.

"Α καλός τον! Ξύπνησες;" μου λέει, ενώ ταυτόχρονα πλένει πιάτα.
"Έτσι λεω.." απαντάω. "Η μυρτω;" συμπληρώνω
"Φροντηστιριο."
"Αα! Εμ πάω στο δωμάτιο μου, αν με χρειαστείς.." δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω..
"Ναι ξερω.." πετάγεται η μαμά μου

Ανεβαίνω στο studio τελικά και αρχίζω να παίζω την κιθάρα μου και άρχισα να τραγουδάω το 'someone like you', άλλο ένα τραγούδι που με εκφράζει.

Όταν τελείωσα είδα την μάνα μου στη πόρτα να με κοιτάει με το στόμα ανοιχτο.

"Εγκεφαλικό έπαθες;"
"Κόψε τις αηδίες μυρωνα"
Μου τη δίνει όταν με λέει έτσι.
"Μαμά!" Της λεω νευριασμενα
"Καλα παιδί μου, cool.." μου λέει και γέλασε
"Ήθελες κάτι;" της λεω μονολεκτικά
"Εχεις πολυ ταλέντο, το ξέρεις;"
"Που μονο ο μπαμπας μπήκε στο κόπο να το δει"
"Αγόρι μου, μη θυμώνεις αφού ξέρεις πως εγω με τη μουσική καμία σχέση, στα μαθήματα ίσως"
"Εμ οκευ"
"Εισαι μόλις 15 και εχεις πολυ ταλέντο, αργότερα θα κανεις μεγάλη καριέρα"
"Όνειρο μου" της απανταω κοιτώντας τη στα μάτια έτσι ώστε να πειστεί.
"Θα ερθεις να φάμε;"
"Τι;"
"Γεμιστά" μου λέει και αμέσως έτρεξα στη κουζίνα και εκατςα αρον αρον  στο τραπέζι ενώ η μάνα μου ήταν ακομα στο studio.
"Θα ερθεις ή θες και πρόσκληση;" της λεω φωνάζοντας για να με ακούσει.
"Έρχομαι έρχομαι"

Όταν λοιπον τελείωσα το φαγητό μου πάω στο σαλόνι και βάζω μπάσκετ να δω στη τηλεόραση. Μετά απο 30' ήρθε η μυρτω.

"Βαγγέλη μου" μου λέει δίνοντας μου ένα φιλί στο μάγουλο
Έχουμε πολυ καλές σχέσεις με τη μυρτω, ειναι μεγαλύτερη και με προστατεύει και τολμώ να πω πως μου αρέσει πολυ αυτο:)

Η ώρα ήταν 5:00 και επειδή βαρέθηκα παίρνω  τηλέφωνο τον Νίκο.

"Ελα ρε, τι κανεις;" του λεω
"Ελα ρε bro καλα εσυ;"
"Καλα! Πάμε καμία βόλτα στο πάρκο;"
"Ναιιι, έχει πάρει το μάτι μου 2 καινούργια κοριτσάκια 😏
"Ασχολίαστο" του απανταω "σε 1 ώρα στο πάρκο" του λεω και κλείνω το κινητό.

Οι σχέσεις μου στο τομέα με τα κορίτσια δεν ειναι και οι καλύτερες. Όταν ήμουν πιο μικρός είχα κάποια παραπανίσια κιλά και φορούσα γυαλιά και ήταν ένας λόγος που τα κορίτσια να με πλησιάζουν μονο φιλικά, μονο το χαμόγελο μου τους άρεσε, μου έλεγαν. Εγω αντίθετα, δεν εχω ερωτευτεί, ούτε εχω κάνει σχέση, αν και δεν νομίζω πως θα κάνω και ποτε.