Vangelis Kakouriotis- Η πορεία μου..

Κεφαλαιο 4

Καθόμασταν αγκαλιά στο πάρκο εδώ και αρκετή ώρα. Μέσα μου φοβόμουν αν καταφέρω να την κρατήσω, δεν εχω ξανά κάνει σχέση και φοβάμαι κάπως ελπίζω να μην την απογοητεύσω. Καθώς τα σκεφτόμουν ολα αυτά γύρισα κάτω το κεφάλι να την κοιτάω, την ενοιωθα ανήσυχη για κάποιο λόγο· λες να το μετανιωσε;
"Το μετάνιωσες;" της λεω αφήνοντας τη απο την αγκαλιά μου.
"Οχι. Δεν θα το μετανιώσω ποτε. Εκανα τις καλύτερη επιλογή μέχρι τώρα. Μην με αφήσεις. " μου απαντάει κοιτώντας με με αυτά τα πράσινα μάτια που με τρελάνουν.
"Δεν θα σε αφήσω ποτε μόνη σου. Στο υπόσχομαι. Οτι κι αν γίνει"
Μου χαμογελαει και μου δίνει ένα γλυκό φιλί.
"Πρέπει να φύγω, θα πάω να φάω με τους γονείς μου έξω."
"Εντάξει καλα να περασεις." Της λεω και της δίνω ένα φιλί.
"Σαγαπω."
"Κι εγω"
--------------------------------------------------------------------------------------------
Όταν έφυγε η κατερίνα εγω έμεινα εκει και σκεφτόμουν. Φοβάμαι γαμωτο, αν την πληγώσω; δεν θέλω να την πληγώσω.

Απο τις σκέψεις μου με διέκοψε ο Νίκος.
"Τι κανεις εδώ ρε;" μου λέει χτυπώντας με φιλικά στον ώμο.
"Με την κατερίνα ήμουν, απλά έφυγε πριν λιγο"
"Το ξερω." Μου λέει και τον κοιτάω με νόημα.
"Πως το ξέρεις;"
"Κι εγω εδώ ήμουν με την φιλη της αν την θυμάσαι. Σας παρακολουθούσαμε και τα ακούσαμε ολα. Μετά όταν έφυγε την ακολουθήσαμε και της μιλήσαμε"
"Τι της είπατε δηλαδή;"
"Τι κανει την ρωτήσαμε, άραξε"
"Ναι τέλος πάντων εγω φεύγω."
"Που πας τόσο νωρις ρε; κάτσε λιγο θα έρθουν και οι άλλοι σε λιγο"
"Δεν εχω όρεξη. Τα λέμε" του λεω ενώ έφευγα.

Καθώς περπατούσα την σκεφτόμουν, όπως χαμογελαει, όπως με κοιτάει· τα παντα. Έφτασα σπίτι, άνοιξα την πόρτα και άκουσα την μαμά μου να μιλάει με τον μπαμπα μου, έτσι κρυφάκουσα δεν το συνηθίζω να παρακολουθώ τους γονείς μου αλλα πρώτη φορά κρύβουν πράγματα.
"Χρήστο πρέπει να το σκεφτούμε πολυ σοβαρά" λέει η μαμά μου
"Εντάξει ο Βαγγέλης μπορεί να έχει μεγάλο ταλέντο αλλα πρέπει να τον ρωτήσουμε πριν κάνουμε οτιδήποτε" απαντάει ο μπαμπας.
*καλα τι γίνεται εδώ; σκέφτηκα*
"Μπορεί όμως να μην θέλει να παει σε μουσικό σχολείο το παιδί ρε Χρήστο"
"Γεωργία, θα τον ρωτήσουμε"
Διακόπτω τη συζήτηση.
"Αγόρι μου ήρθες;" μου λέει η μαμά
"Γεια σας" απανταω ενώ πάω να πάρω ένα χυμό απο το ψυγείο
"Βαγγέλη πρέπει να συζητήσουμε κάτι μαζί με την μητέρα σου" μου λέει ο μπαμπας ενώ κοιτάζονται ταυτόχρονα με την μαμά.
"Έγινε κάτι;" τους ρωτάω σαν να μην ξερω τι θέλουν να μου πουν.
"Κάθισε" μου λέει η μαμά.
"Ακούω" λεω ενώ κάθομαι στην καρέκλα απέναντι απο το τραπέζι της κουζίνας.
"Λοιπον Βαγγέλη" αρχίζει ο μπαμπας ενώ κάθεται στην καρέκλα απέναντι μου ενώ η μαμά στέκεται απο πάνω του. "Βαγγέλη γνωρίζουμε και εγω και η μητέρα σου το ταλέντο σου στην μουσική γι'αυτο σκεφτήκαμε κάτι.."
"Τι δηλαδή;" λεω
"Να αν θες και εσυ να πήγαινες σε ένα μουσικό σχολείο για να μάθεις πιο πολλά απο οτι σου εχω μάθει εγω"
"Αυτο βέβαια θα γίνει αν το θελεις κι εσυ" συμπληρώνει η μαμά.
"Φαίνεται καλή προσφορά αλλα δεν θέλω να αποχωρηστω τους φίλους μου και.." πριν προλαβω να συνεχίσω πετάγεται η μαμά "την κατερίνα"
"Πως το ξέρεις;" της λεω έκπληκτος
"Σας είδα Βαγγέλη"
"Α μάλιστα.." της λεω "τυχαία να υποθέσω"
"Ε; Μα ναι βέβαια" μου απαντάει. Λες και δεν ξερω τη κυρία Γεωργία, σίγουρα με ακολούθησε.
"Δεν ειναι αυτο το θέμα μας τώρα, 15 χρόνων εισαι και αρκετά ώριμος για την ηλικία σου δεν θα σου πω εγω τι να κανεις.. δεν θα συζητήσουμε τώρα για την κατερίνα δεν ειναι της παρούσης" μου λέει ο μπαμπας με περίεργο ύφος προς το τέλος.
"Τι εννοείς;" του λεω
"Βαγγέλη δεν ειναι αυτο το θέμα μας" λέει η μαμά
Κάτι ξέρουν, κάτι έχει γίνει. Αλλα τι;
"Τέλος πάντων, δεν θα πάω στο μουσικό σχολείο αλλα σε ωδείο αν ειναι να μάθω παραπάνω πράγματα. Όσο για την κατερίνα μου χρωστάτε εξηγήσεις. " τους λεω και φεύγω δεν πρόλαβαν να μου μιλήσουν.
----------------------------------------------------------------------
Μπαίνω στο δωμάτιο μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου ενώ σκεφτόμουν. Κάτι έχει γίνει με την κατερίνα αλλα τι; τι μου κρύβει; αν εκανα μαλακια πάλι.. τέλος πάντων, θα δείξει. Αποφασίζω μετά απο κανα μισάωρο σκέψης να την πάρω τηλέφωνο.
"Ν ναι;" μου απαντάει με τρομοκρατημένη φωνή και σαν να τρέμει.
"Κατερίνα εισαι καλα;" της λεω φοβισμένος
"..."

Ωχ ωχ ωχ.. τι κρύβει η κατερίνα στον Βαγγέλη; τι το περίεργο έχει αυτη η κοπέλα; οι γονείς του τι ξέρουν παραπάνω; τι έπαθε η κατερίνα και μιλούσε έτσι στο τηλέφωνο; χμμμ:$ πολλά ερωτηματικά τα οποία θα λυθούν στο επόμενο κεφάλαιο μέχρι τότε see you soon😎 vote and comment 👅
Love youu all🙈