Masumca sevmiştim, aşık olmuştum ona. Sevgimin her geçen gün artmasından mıdır nedir 'değiştin' dedi bana. Oysa ki ben hep aynıydım hep çok seven, haklı olsa bile büyütmemek için haksızmış gibi davranan taraftım. Ama asla anlamadı onu ne kadar çok sevdiğimi. Anlatmaya çalıştım biliyorduda ama inanmıyordu, inanmak istemiyordu belki de. Gözümle eski sevgilisiyle konuştuğunu gördüm defalarca ama 3 kez söylemiştim bunu ona. Üçündede aynı cevap; 'senin psikolojin bozulmuş, ben konuşmuyorum onunla.'. Ben gözlerime inanmak yerine ona inanmıştım. Şizofren damgası yemiştim ama inanmıştım.
O kadar bağlanmıştım ki ona... Her günümüz beraber geçerdi, hayaller kurardık, kavga ettiğimizde benim ağladığımı görünce gider en sevdiğim çiçek olan tek bir beyaz gülü alırdı. O tek gül kadar özel olmak isterdim onun kalbinde. 1 tane kalbi var ama o kalbe 2 kişiyi sığdırabilecek kadar piç bir adama aşık olmuştum ben. Belki de hiç girememişimdir onun kalbine hala kendimi kandırıyorumdur. Ama gözleri yalan söyleyemez ki bi insanın.
Karşımda eski sevgilisi için ağladığını biliyorum defalarca. İlk defa bir erkeği ağlarken görmüştüm. Benimle çıkarken koluna eski sevgilisinin adını yazmıştı jiletle ve bunu övüne övüne herkese gösterip 'bir kaç ay önce yaptım' diyordu. Olmayan beyniyle gösteriş yapmaya çalışıyor işte... Benim orda yerin dibine girdiğimi, paramparça olduğumu göremeyecek kadar da kalpsizdi. Onu da anlamaya çalışıyordum tüm bu yaptıklarına rağmen. Çok aşıktı, tıpkı benim sevdiğim gibi seviyordu o or.spuyu. Kıza or.spu diyorum çünkü gerçekten de öyle. Benim aşık olduğum adamda yanlış kişiye aşık olmuştu işte. Ama benim anlayamadığım onu o kadar çok severken neden onu bırakıp benimle de çıksın ? Şu anda ikimizlede çıkıyor ve benim bunu anlamıyacağımı düşünüyor. Sanırım seçimi o olacak bitti diyemiyorda beni kendinden soğutmaya çalışıyor.
Sevgimi hak etmeyen bi adama aşık olmuştum bende ve hala belkiler var içimde, olur da bir gün beni onu sevdiğim kadar sever diye...
