13 months....
13 months na ang nakakalipas pero di pa rin siya sumasagot sa mga tawag ko.
"Miss can I order 2 cups of coffee, please?"
"Miss?"
"Excuse me?"
*snap* *snap* *snap*
O________O
Siopao!!!
"I'm sorry ma'am, but what's your order again?"
"Can you please be attentive? It's 2 cups of coffee!"
Hayssss....
Mawawalan ako ng trabaho nito eh...
Siopao naman kasi tong si Mata eh!!
"Here's you order ma'am."
Nung pagkauwi niya nung December okay pa naman kami pero after 2 months naging cold na siya sakin na sumakto pa nung 18th birthday ko! Alam ko naman na di kami pero nangako kami na maghihintay kami para sa isa't isa....
Ilang buwan na rin akong depressed dahil sa kakaisip kung "bakit ba siya naging cold sa akin?"Ang hirap kasi yung hindi mo alam kung parehas pa rin ba kayo ng feeling eh. Minsan napapaisip na lang kung "mahal pa ba niya ako?" o kaya "tutuparin pa kaya niya yung pangako niya?"
"You can leave now." Sabi nung manager ko.
Ehhh???
"But sir..."
"I know you're not feeling well."
"Don't worry. This will not deduct to your salary."
Napangiti na lang ako sa sinabi niya. Nagpapasalamat na lang ako sa Panginoon na binigyan niya ako ng mabuting amo. Feeling ko tuloy may nakakaintindi sa akin.
Nakatulong din ang pag-aaral at ang part time job ko para di ko gaanong maisip si Mata. Ang hirap kaya! May times na hinayaan ko lang ang sarili ko the whole week na umiyal... Hindi yun alam ng pamilya ko kasi pinapalabas kong nag-aaral ako. Pero after 1 week pinilit kong di umiyak at maging matatag.
Habang naglalakad ako papuntang bus stop may nakita akong flower shop at ang naka kuha ng atensyon ko ay ang...
Violet roses....
BINABASA MO ANG
MATABA Couple?
RomanceThis is the short story version of my one-shot MATABA Couple? You're still the one... till the end???