MATABA Couple?

The Sad Truth

Umakyat ang tingin ko sa mukha niya

And it breaks my very own heart!

Hindi siya yung ex niya...

Because she is my....

BESTFRIEND!

I tried to calm myself.

Siya ang bestfriend and childhood friend ko. Si Tiffa Espinosa.

DI hamak na mas maganda siya kesa sakin. Mas matangkad, mas matalino, mas masipag, mas kutis artista, at mas kilos babae din siya. Kaya di ako magtataka kung malalaman kong may relasyon sila.

Ang totoo niyan di naman talaga ako galit. Mas napanatag nga ang loob ko kasi bestfriend ko ang kasama niya. Ang kasama niya habang wala ako.

Alam kong may katangahan ako para isipin yun, pero mahal ko si Mata at magiging masaya ako kung sila man ang nag-katuluyan nung wala ako. Kasi ibang klase mag-pahalaga si Tiffa at sobrang kilala ko ang bestfriend ko pag nag-mahal. Kaya naman kapag naiisip ko yun, parang nawawalan ako ng karapatan magalit.

Kasi for the place ako ang may kasalanan.

Ako ang lumayo.

Ako yung nag-aral sa ibang bansa at

Ako ang nang-iwan sa kaniya.

Kaya naman magiging masaya ako para sa kaniya,

para sa kanilang dalawa.

Bakit?

Kasi bestfriend ko siya at mahal ko si Mata.

Ganun naman talaga ang bestfriend di ba?

Maging masaya para sa kaibigan mo. Ang kampihan ang kaibigan mo kahit anong mangyari.

Pero kahit anong isip ko na maging masaya para sa kanilang dalawa, a part of me is breaking down. Parang bagong building na kakatayo lang tapos biglang pinabomba. Ganun kasakit.

Normal lang naman toh kapag nag-mamahal di ba?

Ang sakit lang isipin kasi ako na naman tong umaasa.

Ako na naman ang nag-hahabol.... kahit na sinabi niyang gusto niya na rin ako.

At ako na naman ang naiwan kahit tapat ko siyang iniibig.

So, ito na ba ang role ko sa mundo?

ang maghabol at iwanan?

Sa bagay, wala naman kaming ipinangako sa isa't isa noon. Simpleng mutual understanding kuno lang naman yun.

At the very beginning there were no real promises between me and him, because at the very beginning I'm not, and will never be, his first and true love.

Pinakilig lang niya ako nung birthday and Christmas ko. Yun lang at hanggang dun lang. Kumbaga sa story ni Cinderella, 12 midnight na. Meaning tapos na lahat ang pag-papanggap.

"I don't want him to be away, I don't want to be alone." Nasabi ko na alng bigla.

Nasapo ko lang ng mahigpit ang kamay ko sabay tungo kasi alam ko anytime aagos na naman tong traydor kong luha. Di ko namalayan na naibaba ko na rin pala ang menu na kanina ko pa hawak hawak. Para lang ako nabato sa pwesto ko. Nakaupo lang ako magdamag at blanko ang isip. Siguro pati isip ko napagod na rin.

Napansin kong may lalaking nakatayo sa side ko.

For a moment napahinto ako at kinabahan. DI ko alam ang iisipin at sasabihin ko kung si Mata man yung tao na nakatayo sa gilid ko. Tsk. iba talaga ang epekto sakin ni Mata. Akalain mong natataranta na naman ako kahit may hinala na akong sila na ng best friend ko. Aaminin ko, pinagpapawisan na ako ng malamig.

Unti-unti kong tinignan ang taong nasa gilid ko...

( -__-) ---> ( O__O)

OMG! OMG! OMG!

"Hi Mae."

Sabi niya sakin with smile at nakataas pa ang kamay niya. Senyales na kumakaway siya.

A/N

Hi everyone! ^_^

Sorry ang tamad kong author. Hahahahaha.

Sana magustuhan niyo ^_^