มินกยูชอบ.. เขาขอบเวลาที่คนรักของเขาเป็นแบบนี้จัง....
"มะ มินกยู อะ เอาอะไร..หะ ให้เรากิน ฮื่อ.." ร่างเล็กเอ่ยถามมินกยูเสียงตะกุกตะกัก
ร่างสูงของมินกยูยกยิ้มเจ้าเล่ห์กำลังทอดมองร่างเล็กที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา
ที่กำลังดิ้นเร้าครางเสียงอยู่บนเตียงนอนคิงไซส์กลางห้องของเขา
"ผมก็แค่...ใส่...ยา..ให้พี่กินเองครับพี่ซูนยอง..หึ.." มินกยูเอ่ยตอบร่างบนเตียง
ใช่แล้ว.. มินกยูก็แค่ใส่ยาปลุก'เซ็กส์'ให้คนรักของเขากินเองแหล่ะ หึ
"อื้อ.. มินกยู..ระ เรา มะไม่ไหวแล้ว.. ฮื่ออ" มินกยูมองร่างเล็กที่ครางฮื่อขย้ำผ้าปูที่นอนแน่น
สวยไปหมดเลย.. เรือนร่างขาวยามที่อีกคนขยับมือบางย้ายไปที่แก่นกายกลางลำตัวของตน
แล้วค่อยๆรูดรั้งขึ้นลงตามแรงอารมณ์ที่โดนปลุกขึ้นจากฤทธิ์ยานั่นที่เขาใส่ให้กิน
ช่วยไม่ได้.. อยากไปให้คนอื่นแตะเนื้อต้องตัวให้เขาหึงตัวเองก่อนทำไมหล่ะ!
"อ้ะ..อื้อ มินกยู อื้อ.." ร่างสูงยกยิ้มขึ้นเมื่อเสียงหวานเอ่ยครางชื่อเขาออกมา
"พี่อยากให้ผมช่วยหรอ... ร้องขอผมสิครับที่รัก" เอ่ยถามอีกคนด้วยความเจ้าเล่ห์
"มะ มินกยู.. ชะ ช่วยเราหน่อยนะ อื้อ..ช่วยเข้า..อ้ะ..มาในตัวเรา หนะ..หน่อยนะ..อื้อ.."
มินกยูยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะค่อยๆคลานขึ้นคร่อมร่างเล็กที่ดิ้นเร้าจ้องมองเขาตาเยิ้มด้วยความต้องการ
หึ.. ผมให้เวลาพี่ช่วยตัวเองมานานแล้ว ถึงเวลาที่ผมจะช่วยให้พี่ให้ถึงจุดสูงของสวรรค์เลยล่ะ
เตรียมใจไว้ดีๆนะครับ ควอนซูนยอง...
"อ้ะ..อ้ะ..แรงไป.. ฮื่อ อ้า.."
