madem öyle

çıkıp gider misin hayatımdan anne

Hızla arkasına döndü.

"Bırak saçlarımı. Çek elini saçlarımdan."

Kimseler yoktu. Gözü yatağına takıldı.

"Kalk yatağımdan. Ne işin var senin burada."

"Kızım. Canım kızım..."

"Bana kızım deme. Ben senin kızın mızın değilim anne."

Kadın ayağa kalktı. Yanına geldi, ellerini uzattı.

" Böyle yapınca sen çok üzülüyorum ama. Hadi gel seni çok özledim. Teninin kokusunu özledim. Saçlarını okşamayı özledim. Sen beni hiç özlemedin mi kızım?"

Aylin arkasını döndü, pencereye doğru gitti.

"Özlemedim anne hem de hiç özlemedim."

Kadın arkasından ona doğru yaklaştı.

"Dön kızım bana, yüzünü göreyim azıcık. Sensizlik o kadar zor ki."

"Hayır anne, dönmeyeceğim. Şimdi lütfen çıkıp gider misin hayatımdan?"

Kadın ağlamaya başladı.

"Boşuna ağlama anne. Artık çok geç. Birden bire ortaya çıkıp geliyorsun. Nerelerdeydin şimdiye kadar peki? Aklına yeni mi geldim?"

"Kızım lütfen beni dinle her şeyi anlatacağım sana. Canım kızım, dön bana ne olur, yüzünü göreyim."

"Hayır anne dönmeyeceğim. Hayatımdan bir an çık git ve bir daha da sakın karşıma çıkma. "

Kadın ,Aylin'e arkasından biraz daha yaklaşıp onun saçlarına elini uzattı.Aylin pencereden dışarıya doğru bakıyordu. Camdan annesini izliyordu.

"Sakın dokunma bana anne."

"Peki yavrum" dedi.

Havada kalan elini indirdi,kapıya doğru yöneldi. Kapıdan tam çıkacakken durdu, geriye döndü.

"Kızım ,gidiyorum ben. Bir gün anne olduğunda beni çok iyi anlayacaksın."

Aylin kafasını geri çevirip baktığında kadın gitmişti. Pencereden dışarı baktı, kadını göremedi. Camı açtı, pencereden sarktı, yine göremedi. Yanaklarından aşağıya doğru yaşlar süzülüyordu

"Anne. Anneeee"

Bir el koluna dokundu.

"Kızım. Aylin? İyi misin kızım? Ne oldu?

"Babanne!"

Babaannesi merakla ona bakıyordu.

"Rüya mı gördün kızım sen?"

Aylin kafasını kaldırıp etrafa baktı. Koltuğunda birazcık doğrulup iyice arkasına yaslandı.

"Sen ağladın mı yoksa?"

Aylin çabucak eliyle yanaklarını sildi.

"Yok ya ne ağlaması? Uyudum ya ondandır gözlerimin mahmurluğu. Bu arada rüya değil kabus gördüm."

Babannesi merakla gözlerle ona bakıyorudu hala.

"Ne var babaanne."

"Anlatmanı bekliyorum ne gördün, kimi gördün. Meraktan çatlatmasana insanı."

"Anlatmak istemiyorum babaanne. Kabus dedim ya sana. Kabusun nesini anlatayım sana."

"Madem öyle, anlatma bakalım. Ama ben senin kimi gördüğünü biliyorum?"

"Ya babaanne şimdi de müneccimliğe mi başladın. Hiç öyle beni konuşturmak için numaralar falan yapma. Anlatmayacağım işte."

"Anneni gördün rüyanda. Sana uzanmak istedi. Çek elini dokunma bana dedin. Seninle konuşmak istedi sen ise onu kovdun."

Aylin korkulu gözlerle babaannesine bakıyordu.

"İyi ama sen bunları nasıl bilebiliyorsun babaanne?"

"Güzel kızım benim. Annene çok haksızlık ediyorsun? Neden mi bak anlatayım sana, iyi dinle."