Oh Sehun's Diary [ÇEVİRİ]

22- Hayalleri[M]izin Günü: İlk Gece

Oh Sehun's Diary

Yazar: ducklingsoo

Çeviri: Minnie Hyung

BÖLÜM 20 Part 2 [M]

Hastane yolu boyunca Sehun bir süre için tepkisiz kalmıştı, camdan dışarıdaki canlı akşam sokaklarına boş boş bakıyordu. Dr. Kim'in arabasının arka koltuğunda onun yanında oturuyordum, ceketini ve papyonunu dikkatle çıkarmış, nefes almasını kolaylaştırmak için gömleğinin üstten iki düğmesini açmıştım. Kendiminkileri de çıkardım ve Sehun'unkilerin üzerine koydum.

"Sehun-ah." Sesim biraz titriyordu. "Bebeğim, iyi misin? Beni duyabiliyor musun?" Öylece kalmıştı, başını çevirip bana bakmamıştı bile. İç çekerek koluna sarıldım ve başımı omzuna yasladım, gözlerimi kapatırken onun kısa sürede normale dönmesi için dua ettim.

"Merak etmeyin, Luhan-ssi, iyi olacak." Dedi Dr. Zhang. "Sadece başını muayene edeceğiz. Değil mi, hyung?"

"Aynen." Dr. Kim cevapladı. "İyi görünüyor. Neredeyse geldik."

Tekrar gözlerimi açtım ve burnumu çektim. "Teşekkür ederim Yixing-ssi, Junmyeon-ssi."

"Başını yine mi bir yere çarptı? Son bir yıl içinde?" Dr. Kim sordu.

Hatırlamaya çalıştım. "Iıı, bir keresinde baş ağrısına yakalanınca başını duvara vurmuştu. Ama sert bir darbe olduğunu sanmıyorum." Bunu hatırlamak beni aniden çok endişelendirmişti. "Ama, krizlerinin sebebi bu olabilir mi?"

Dr. Kim kaşlarını çattı ve dudağını ısırdı, hâlâ yola odaklanırken dahi doktor beynini çalıştırıyordu. "Şu an emin olamam, Luhan-ssi. Ama umarım o darbe içeride herhangi bir hasar yaratmamıştır. Kazadan bu yana iki kriz geçirdiğini hatırlarsak..." Sesi titreyerek mırıldandı. "Umarım epilepsi haline gelmez."

Aniden Sehun başını bana çevirdi ve kolunu tutmakta olan elimi sıkarak ihtiyatla sordu. "L-Lu?.. N-Nereye gi...gidiyoruz?"

"Ah bakın, döndü." Dr. Zhang kıkırdadı. Sehun bakışlarını ona sürükledi ve bana sanki nazik doktor bir uzaylı falanmış gibi bir ifade yaptı.

"Hastaneye gidiyoruz, bebeğim." Hüzünle gülümsedim ve yanağını öptüm. "Kriz geçirdin ve yemeğin boğazını tıkadı."

"H-Hayır." Gözlerini büyüttü ve başını salladı. "E-Ev. Ben... i-iyiyim."

Eve gidelim diye sızlanıp durdu ama yine de hastane yolunda ilerledik.

Hastanede bir beyin taraması yaptılar ve başka bir kriz geçirmesi ihtimaline karşı bir geceliğine yatırdılar. Kalmak istemediği, otele dönmemiz gerektiği konusunda diretmişti ancak güvenliği için bir gecemizi hastanede geçirmemizin sorun olmayacağına dair onu rahatlatmıştım. Biraz sinirlenmişti ancak onu bu konuda daha iyi hissettirmeyi başarabilmiştim.

Neyse ki arkadaşlarımızdan birkaçı oteldeki odamıza giderek bize değiştirmemiz için bazı giysilerimizi getirmişlerdi, böylece gömleklerimizle uyumak zorunda kalmayacaktık. Her şey tekrar süt liman olduktan ve iyi olduğumuza dair birkaç kez emin olduktan sonra, on oğlan bizi odamızda yalnız bıraktılar.

Jongin gitmeden önce kulağıma fısıldamıştı. "Çantanı kontrol et, hyung. O işi bu gece burada yapma ihtimalinize karşı. Eğlenceli olacak." Böyle zamanlarda bu küçük velet hâlâ bunu düşünebiliyordu. Ama bir düşün, gerçekten bu gece bir şeyler yapacak mıyız?

Sadece ikimiz kaldığımızda, ışıkları kapatıp sadece Sehun'un yatağının üstündekini açık bıraktım, niyetim onu dinlendirmek ve uyutmaktı. Yatağın üst kısmını biraz yatırmak için yataktaki düğmeye basarken Sehun karşı çıkarak bana somurtuyordu.