♦İlk mektup♦

319 119 19
                                    

Sessiz ve sensiz bir hafta...

Bugün bir hafta oldu. Tam bir hafta gülüşünü kaybedeli gözlerine hasret kalalı bir hafta. Sensiz geçen her saniye bile ne kadar zor. Biliyorum bu mektupta benim gibi kimsesiz yalnız ve belkide sen tarafından hiç bir zaman okunamayacak. Ama aylar yıllarda geçse belki bir ömürde geçse bu kalp seni asla unutmayacak. Bu yürek senden asla vazgeçmeyecek!

Nice ömürler geçti bu hayatta
Nice sevdalar yaşandı
Bir ömür yalnız olsada
Senle olmak en güzel andı

Bir ömrün yarısında sensiz yaşadı bu gönül bir ömürde yüreğinde seni taşıyacak.

BEKLEYEN MEKTUPLARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin