BEKLEYEN MEKTUPLAR

¿ Eşref ?

Bugün kısa bir hikaye anlatacağım şiir tadında...

Adı Eşref'ti onun
Onunda bir hikayesi vardı
Hepimizin iz bıraktığı bu dunyada
Belkide en çok onun hakki vardı

Hikayemiz maalesef çok geçmişe gidemeyecek ama bazen cok az bir kelime bile yeter her şeyi anlatmaya ve başlar herkesin hikayesi. Değişen isimlerimizdir sadece roller ve yaşananlar aynıdır...

Bir zamanlar çok efendiydi Eşref
Üstü başı gıcır aklı başında
Delikanlı ve alımlıydı
Oda her delikanlı gibi
Bir kıza sevdalıydı
Dünya bir yana
Sevdiği bir yana

Ama hayat adil değil her zaman. Filmlerde romanlarda olduğu gibi mutlu sonla bitmiyor...

İstedi onu bütün kalbiyle
Çünkü her şeyi oydu
Her şeyi yaptı yüreğiyle
Fakat mutlu son yoktu
Vermediler Eşref'e sevdiğini
Hiç vakit kaybetmeden
Baş göz ettiler başkasıyla

Sevgi olmazsa hayat nasıl olur. Bizler nefes alıyorsak insan degiliz. Bizler sevmek için yaratılmadık mı? O zaman bu eziyet niye? Ama herkesin hikayesi kendine göre gider bir sekilde..

Eşref kendini dağlara vurdu
Yalnızlığı yoldaşı oldu
Çıktığında o eski Eşref yoktu artık
Sokaklarda yatıp kalkan
Ağzından bir kaç mısra dökülen
Aşkını siirlere meze yapıp
Şarap şişesi cebinden eksik olmayan
Yarım adamdı artık!
Ruhu bedeninde hapsolmuş
Vücudu ölümü arzular olmuştu
Ama yaşıyordu işte
Buna yaşamak denirse
Sanki bir ceza verilmişçesine
Uzun yıllarda yaşadı

Belki bu hikaye garip gelebilir herkese. Ama her hikayede bir öğüt saklıdır. Her hikayenin mutlak birde sonu vardır...

Bir gün bir sela sesi yankılandı
Sokaklar ağlıyordu
Mısralar yetim kalmıştı
Eşref yoktu ama
Cenazesinde herkes onunlaydı
Hani derler ya meşhurdur
Eşek olur badem gözlü olur
Bu dünyanın hesabı bu hesap
İşte ben öyle tanıdım Eşrefi

Kötü bir sözüm olduysa afola. Sadece demek isterim ki sevelim sevilelim şu kısacık dünyada. Çünkü sevdigimize kavuşur ve seversek dünya daha güzel olur. Herkese saygılar hürmetler...