De volgende dag is het Zaterdag, geen school dus. Mijn dag begint om 10:00, aangezien ik een uitslaper ben. De directrice van het woonhuis was niet blij, want het ontbijt begint om 8:00. Ruben heeft me niet gewaarschuwd. Ik kreeg geen ontbijt en moest naar me kamer, terwijl ik vreselijke honger had. Toen ik mijn kamer binnenkwam, zag ik Ruben. Maar niet zomaar. Hij zat op MIJN bed te tongen met een meisje die ik niet eens ken. Ik schraapte mijn keel, zodat ze mij opmerkten. "Dat is mijn bed." zei ik. Het meisje begon te lachen, terwijl ze ruben nog een kus gaf. "Ik ga er maar een vandoor. En je weet het, he..." de laatste zin zei ze zachtjes, maar ik hoorde het toch. Toen ze langs me liep stootte ze me zachtjes aan, terwijl ze zei: "Ik ben trouwens Jiska." Ze liep verder, terwijl haar lange, blonde krullen heen en weer zwaaide. Toen de deur in het slot klikte, liep ik naar mijn bed, en trok mijn dekbed weg. "Is dat je vriendin?" vroeg ik nieuwsgierig. Ik was het voorval alweer vergeten. "Gaat je niks aan." Hij keek me boos aan. "Is er wat?" bezorgd keek ik hem aan. Hij reageert altijd aardig. "Nee."
"Echt niet?"
"Nee! dat zeg ik toch."
Geschrokken keek hem aan. Zijn blauwe ogen keken mij boos aan. Wat heb ik gedaan?
3 Mei, Zondag, 2013
Ze waren nog zo lief tegen me. Het was een warme dag, niet heel warm, een lekkere lente dag. De zon scheen in ons gezicht. Mijn vader vond het nog te koud voor een ijsje, ookal zeurde ik er nog zo hard om. In plaats van een ijsje had ik Fristi, en wat mijn vader en moeder hadden weet ik niet. Mijn moeder keek mijn vader aan. Mijn vader haalde zijn schouders op. "Ik heb uitzaaiingen in mijn hoofd." Zo zei hij het. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Mijn moeder begin zachtjes te snikken, en ik verslikte me en stootte mijn flesje Fristi om.
