PROLOGUE

733 15 0
                                    



zera's pov


"tay... b-buntis p-po a-ako" 

umiiyak kong saad sa tatay ko habang hawak ko ang dalawang buwan kong tiyan...

"anak naman... napaka talino mong bata... kaya ka namin pinadala sa manila para mag aral hindi para magpabuntis! ni hindi mo manlang ba naisip ang pag hihirap namin dito? para lang makapag-aral ka!? .... wala ka na bang kahihiyan huh! "

 galit na saad ni tatay, wala akong magawa kundi ang umiyak, binigo ko ang mga magulang ko... napaka walang kwenta kong anak, wala akong magawa ng gabing iyon, kundi ang umiyak habang binababoy ako ng halang ang kaluluwa na lalaking iyon. ni hindi ko maipagtanggol ang sarili ko...

"p-patawad po t-tay.... p-patawad po" paghingi ko ng tawad at lumuhod ako sa harapan niya habang panay parin ang iyak ko....

He Impregnate MeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon